مجلسی‌ها این وعده را دادند که به زودی لایحه رتبه بندی به صحن مجلس می‌آید و مراحل قانونی آن طی خواهد شد. این روز‌ها معلمان معترض نگران هستند که چه لایحه‌ای قرار است تصویب شود و جزییات آن چه خواهد بود. قرار بود که معلمان ۸۰ درصد اعضای هیات علمی دریافتی داشته باشند، ولی این موضوع نیز دچار ابهاماتی شد و حتی شایعاتی مبنی بر اینکه این اتفاق نمی‌افتد هم مطرح شد.
وحیدی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی این موضوع را رد کرد و در اظهار نظری گفت: «برخی همکاران برداشتی داشتند که معادل سازی با ۸۰ درصد هیات علمی در لایحه تغییر کرده است، ولی در کلیت اینچنین نیست، یعنی رتبه‌های آموزش و پرورش با رتبه‌های هم تراز هر فرد با آموزش عالی (که در وزارت علوم سنجیده می‌شود)، باید ۸۰ درصد حداقل هیات علمی را در رتبه‌های مربوطه داشته باشد».
نکته دیگری که نگرانی‌هایی را به وجود آورد افزایش ساعت تدریس معلمان از ۲۴ ساعت در هفته به ۳۰ ساعت بود که هیچ منطقی ندارد و معلوم نیست با چه استدلالی می‌خواهند ساعت تدریس معلمان را افزایش دهند. احتمالا تصمیم گیران این حوزه نه شناختی در رابطه با تدریس دارند و نه یک ساعت تدریس کرده اند و نه می‌دانند معلم‌ها در ساعت‌هایی که تدریس ندارند درگیر چه مسائلی هستند.
در همین راستا به سراغ محمد رضاخواه فعال صنفی معلمان رفتیم تا دیدگاه او را در این رابطه داشته باشیم. رضاخواه در گذشته نیز با دیدار گفتگو‌هایی داشته و به همین خاطر به سراغ او رفتیم تا مسیر تصویب لایحه رتبه بندی را با هم بررسی کنیم.
طرح رتبه‌بندی معلمان هنوز در پیچ و خم‌های پارلمان باقی مانده است. حالا اما سخن از افزایش ساعات کاری معلمان می‌رود. سخنی که به نظر با هیچ عقل کارشناسی و غیرکارشناسی سازگار نیست!
به گزارش تازه‌نیوز، رسول شکوهی در دیدارنیوز نوشت: این روز‌ها معلمان بیش از پیش نگران وضعیت معیشتی خود هستند. البته این نگرانی و ناراحتی معلمان نه فقط در حوزه معیشت، که در رابطه با تبعیض‌هایی است که در مقایسه با دیگر کارکنان دولت در حق آن‌ها اعمال شده. در بسیاری از شهر‌های کشور معلمان دست به اعتراضاتی زده اند تا تکلیف لایحه رتبه بندی هر چه زودتر روشن شود. البته خواسته آن‌ها مشخص است و نمی‌خواهند که فقط لایحه تصویب شود و می‌خواهند متناسب با قول‌هایی که به آن‌ها داده شده باشد.
ده سال است که صحبت از لایحه رتبه بندی می‌شود، ولی در عمل اتفاقاتی که می‌افتد هیچ نسبتی به مطالبات انباشته شده معلمان ندارد. وزارت آموزش و پرورش این روز‌ها وزیر ندارد و با سرپرست اداره می‌شود و این مساله نیز باعث شده که نگرانی معلمان افزایش یابد. دولت نیز هنوز وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش را معرفی نکرده و هنوز مشخص نیست چه کسی سکاندار این وزارتخانه مهم و استراتژیک می‌شود.
در روز‌های پایانی دولت قبل قول‌هایی از سوی دولت و سازمان برنامه و بودجه به معلمان داده شد و گفته شد که بودجه ۱۴۰۰ این ظرفیت را دارد که رتبه بندی در آن دیده شود. با روی کار آمدن دولت جدید نه تنها بحث رتبه بندی آنگونه که قرار بود در مجلس تصویب شود نهایی نشد بلکه فوق العاده ویژه معلمان نیز نزدیک بود حذف شود. اما در نهایت فوق العاده ویژه به فیش حقوقی معلمان بازگشت، ولی هنوز رتبه بندی در تعلیق است.