چگونه مستقل شدن و رفتن فرزند از خانه را بپذیریم؟
روز به روز قد کشیدن فرزندت را دیده‌ای و حالا وقتش شده برود سر خانه زندگی خودش یا دانشگاه در شهری دیگر یا سربازی. برخلاف چیزی که فکر می‌کردی، حالا که وقتش رسیده فرزندت برود دنبال شناخت خودش و دنیای اطرافش، آن‌قدرها هم خوشحال نیستی.
به گزارش تازه‌نیوز، می‌دانی در روند رشد بچه‌ات، مستقل شدن بسیار مهم است؛ اما ابهام آینده، دلتنگی و نگرانی نمی‌گذارد رفتار درست داشته باشی. روزی چند بار با او تماس می‌گیری؛ صبح و شبت شده فکر و ذکر خورد و خوراکش؛ این احساسات طبیعی است.
وقتی بچه هنوز کوچک است، ما پدر و مادرها ماوای او هستیم؛ نیازهایش را برطرف می‌کنیم و اگر مشکلی داشت، او را آرام می‌کنیم. اما انگار حالا که به مرحله جدیدی از زندگی وارد شده‌ایم، این نقش برعکس شده و این ما هستیم که نیاز داریم از فرزندمان آرامش بگیریم. با این حال، درست نیست بگذاریم وابستگی‌مان به فرزند، بر رابطه‌مان با او تاثیر منفی بگذارد.
بعضی والدین دنیا را جایی امن می‌دانند و مستقل شدن فرزند برایشان به معنی قطع ارتباط نیست. این والدین، ارتباط خود را با فرزندانشان باکیفیت نگه می‌دارند و حمایتشان می‌کنند.
در نتیجه، فرزندانشان اعتمادبه‌نفس بالایی دارند و هویت فردی‌شان راحت‌تر شکل می‌گیرد. اما واکنش بعضی والدین به رفتن فرزند، هم به خودشان و هم به فرزند آسیب می‌زند. در ادامه، رفتارهای آسیب‌زا را توصیف کرده‌ایم و سپس رفتار درست را در قالب راهکار آورده‌ایم.
برخی رفتارهای آسیب‌زننده
–تماس‌های مکرر
–ایجاد احساس گناه در فرزند با گفتن جملاتی مانندِ «تو به من اهمیت نمی‌دهی» یا «چرا به من سر نمی‌زنی»
– سلب حمایت عاطفی از فرزند و تنها اهمیت دادن به مسائل شغلی و درسی او
–دخالت در کارها و روابط فرزند
چند راهکار برای کنار آمدن با مستقل شدن فرزند
– قطع رابطه نکنید. اگر فرزندتان آن اندازه‌ای که می‌خواهید با شما تماس نمی‌گیرد، ناراحت نشوید و مقابله به مثل نکنید.
– یک روز و ساعت مشخص کنید و قرار بگذارید در این زمان، از طریق تماس تلفنی یا ملاقات حضوری با هم معاشرت کنید.
– بگذارید فرزندتان شکست را تجربه کند تا بتواند خودش مشکلاتش را حل کند. اما اگر از شما کمک خواست، حمایتتان را دریغ نکنید.
منبع: سلامت
بیشتر بخوانید:
- چگونه از کودکی که آزرده‌ایم عذرخواهی کنیم؟
- نقاشی‌های فرزندتان را با خیال راحت دور بیندازید
- چگونه با داشتن بچه مدرسه‌ای، به کارها برسیم؟
