آمار عجیب از تعداد زنان ایرانی که در خیابان آزار جنسی دیده‌اند!
بر اساس تحقیقی از سازمان بهزیستی، ۴۹ درصد از زنان ایرانی آزار جسمی و فیزیکی، ۲۶ درصد عاطفی و روانی و کلامی و ۲۲٫۲ درصد آن‌ها آزارهای اجتماعی و اقتصادی دیده‌اند.
به گزارش تازه‌نیوز و به نقل از ایسنا، یک روانشناس در خصوص آمار آزار جسمی و فیزیکی زنان در خیابان گفت: فراوانی آزارهای خیابانی حدود ۱۲ درصد اعلام شده است.
دکتر داوود کردستانی اظهارکرد: ارائۀ تعریفی دقیق از آزارهای خیابانی دشوار است و این مساله بیشتر با مصادیق آن شناخته می‌شود.
وی با بیان این‌که آزار خیابانی هرگونه عمل شنیعی با ماهیت جنسی است که در آن فرد یا افرادی با تعرض به شخصیت یک نفر، از طریق ارعاب و بهره‌گیری با زور و اجبار، خواستار دریافت التفات جنسی شده و آزار کلامی و غیرکلامی مردان نسبت به زنان را شامل می‌شود، بیان کرد: از مصادیق این رفتارها می‌توان به سوت زدن، به زبان آوردن اصوات نامفهوم و واژه‌های رکیک، توهین، تهدید، چشمک زدن، لمس دست و سایر اعضای بدن زنان، تحقیر و مسخره کردن، پیشنهادهای بی‌شرمانه، تهدید به خشونت‌های جنسی، ضرب و شتم در فضای عمومی و تجاوز به عنف اشاره کرد.
- اعتیادهای رفتاری رایج را بشناسید: از اعتیاد به رابطه جنسی تا اعتیاد به اینترنت!
- مردان چگونه می‌توانند به زنان در نبرد نابرابری جنسیتی کمک کنند؟
این روانشناس تصریح کرد: خشونت و آزار و اذیت توسط مردان به دوره خاصی در طول تاریخ مربوط نمی‌شود و این مشکل به‌ویژه در جوامع مردسالار که فرهنگ برتری مردان بر زنان پیوسته مورد تاکید قرار گرفته، نمود بیشتری دارد. این معضل مختص به جامعه خاصی نبوده و در کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی دیده شده و مختص به کشورهای توسعه‌یافته و یا در حال توسعه نیست.
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور لرستان با بیان این‌که برآوردهای جهانی نشان می‌دهد که به ازای هر سه زن، یک نفر در طول زندگی خود حداقل یک‌بار خشونت جسمی یا جنسی را تجربه می‌کند، عنوان کرد: این امر موجب شده که در چند سال اخیر قوانینی جهت کاهش و کنترل این آسیب در کشورهای مختلف تصویب شده و اجرا می‌شود.
وی افزود: در کشور ایران تحقیقات علمی کمی روی فراوانی، اشکال و تاثیرات این آسیب انجام شده و این معضل در کلان‌شهرها بیشتر مورد تحقیق قرار گرفته است. در شهرهای بزرگ عواملی از قبیل تراکم جمعیتی بالا، فقر خدمات و تسهیلات شهری، حاشیه‌نشینی و زندگی در محلات فقیر زمینۀ بروز و ظهور انواع آسیب‌ها و خشونت‌ها را افزایش می‌دهد.
فراوانی آزارهای خیابانی حدود ۱۲ درصد بوده
کردستانی اضافه کرد: تحقیقات انجام‌شده در سال ۱۳۹۶ نشان داده که فراوانی آزارهای خیابانی در حدود ۱۲ درصد بوده است. بر اساس تحقیق انجام‌شده توسط سازمان بهزیستی در سال ۱۳۹۷، ۴۹ درصد از زنان ایرانی آزار جسمی و فیزیکی، ۲۶ درصد عاطفی و روانی و کلامی و ۲۲٫۲ درصد آن‌ها آزارهای اجتماعی و اقتصادی دیده‌اند.
وی با بیان این‌که بررسی دلایل این خشونت‌ها از نظر روانشناسی و جامعه‌شناسی متفاوت است، یادآور شد: علاوه بر این، هر یک از علوم نظریات مختلفی را مطرح کردند که از نظر روانشناسی دلایل فردی، اجتماعی و فرهنگی متعددی برای شکل گیری این رفتارها وجود دارد؛ بافت نامناسب تربیتی، فقدان محدودیت‌های واقع‌بینانه و یا وجود استانداردهای سختگیرانه والدین باعث شده که این افراد از درخواست‌های نامعقول در هر شرایطی دست برندارند و به دیگران آسیب بزنند.
این روانشناس افزود: آنان در کودکی یاد نگرفته‌اند که حق ندارند در هر موقعیتی هر کاری را انجام دهند و هنجارها و قوانین برای آنان به درستی تعریف نشده است. افراد آزارگر، دوست‌داشته‌شدن را باور نداشته و یک حالت بدبینی نسبت به گرفتن پیغام‌های دوست‌داشته‌شدن از اطرافیان دارند.
آزارهای خیابانی موجب کاهش حضور فعالانه دختران در جامعه شده
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور با اشاره به اثرات آین آزارها روی زنان گفت: رفتارها و تهدیدهای کلامی و غیرکلامی باعث بروز آسیب‌های روانی و فیزیکی در افراد آسیب دیده می‌شود که می‌تواند در زمینه‌سازی و آشکارسازی آسیب‌های روانشناختی چون پارانویا، افسردگی، اضطراب ماندگار آزارها، احساس ناامنی پایدار، استرس پس از سانحه و غیره موثر باشد. در نهایت این معضل موجب کاهش حضور فعالانه دختران در جامعه شده و زمینه‌ساز بروز مشکلات جسمی و روانی در آینده برای زنان نسل آینده خواهد شد.
کردستانی به راهکارهای پیشگیری و کاهش آزار زنان اشاره کرد و با بیان این‌که اولین و مهمترین اقدام لازم در این زمینه تدوین، تصویب و اجرای قوانین و مقررات جدید برای حفظ کرامت زنان خواهد بود، خاطرنشان کرد: تدوین لایحه حفظ کرامت و تامین امنیت زنان در برابر خشونت گام بزرگی در این زمینه است که باید هر چه سریع‌تر عملیاتی شود و هرساله با تغییرات فناوری و اجتماعی در جامعه تغییر یابد.
وی ادامه داد: اقدام مهم بعدی آموزش مهارت‌های زندگی از دوره پیش‌دبستانی و ابتدایی به کودکان است که شامل همدلی (درک بدون قضاوت و پیش‌فرض افراد و احترام به آن‌ها)، توانایی ایجاد و حفظ روابط بین فردی، مهارت حل مساله و توانایی ارتباط موثر موجب ارتقاء شخصیت افراد شده و در تحول فرهنگی و اجتماعی نسل آینده موثر خواهد بود.
این روانشناس گفت: با توجه به مشکلات اکثر خانواده‌ها در سیستم تربیتی، آموزش شیوه‌های فرزندپروری به والدین راهکار موثر بعدی خواهد بود.
