به گزارش تازه‌نیوز و به نقل از خبرفوری، سایکی یک سیارک فلزی به طول ۲۲۵ کیلومتر و غنی از آهن و نیکل است؛ به طوری که اگر اینجا در زمین بود، نمی‌شد روی آن قیمت گذاشت. کارشناسان ارزش منابع موجود روی این سیارک را از کل اقتصاد دنیا، فراتر می‌دانند. همین موضوع، آن را به گزینه‌ای بالقوه برای عملیات استخراج تبدیل می‌کند. اما آیا واقعا معدن‌کاری در سیارک Psyche همه ما را میلیونر خواهد کرد؟ هزینه اجرای عملیات استخراج روی سیارک سایکی اولین چیزی که باید روی آن فکر شود، هزینه دسترسی به منابع سیارک است. با وجود اینکه برخی سیارک‌ها از نزدیکی زمین عبور می‌کنند؛ باز هم بسیار دورتر از ماه هستند؛ آن هم در حالی که ما هنوز روی همین قمر، معدن‌کاری نکرده‌ایم. از سوی دیگر، سیارک‌ها بسیار سریع حرکت می‌کنند و سرعت آن‌ها با کیلومتر در ثانیه سنجیده می‌شود. پس رسیدن به آن‌ها به هیچ وجه ساده نیست. اصلا فرض کنید که به سیارک سایکی رسیدیم؛ حالا چگونه می‌خواهیم منابع آن را استخراج کنیم؟ قاعدتا باید بار این مسئولیت را به دوش ربات‌های خودکار بیندازیم؛ چرا که فرستادن انسان به چنین جا‌هایی بسیار سخت و خطرناک است. اما با وجود اینکه همین حالا کاوشگر‌های پیشرفته ناسا در حال اکتشاف روی مریخ هستند، هنوز در مواجهه با شرایط غیرمترقبه چندان خوب عمل نمی‌کنند. نمونه‌اش فرودگر اینسایت که در سوراخ کردن قسمتی از سطح مریخ دچار مشکل شد؛ زیرا سفتی خاک آن منطقه خارج از حد انتظار بود. طراحی تجهیزات معدن‌کاری نیز مستلزم شناخت کافی از سیارک است؛ اینکه دقیقا از چه موادی ساخته شده، سطح آن چه جنسی دارد و چقدر راحت می‌توان روی آن تردد کرد. حتی اگر با عبور از تمام این پیچیدگی‌ها، منابع گرانبهای سیارک سایکی را استخراج کردیم؛ باید راهی برای انتقال آن‌ها به زمین بیابیم. فلزات جمع‌آوری شده، فضای زیادی اشغال می‌کنند؛ پس نیازمند راکت‌های غول‌آسا و حجم انبوه سوخت هستیم. ‌ می‌بینید که همه این‌ها هزینه‌بردار است؛ تا جایی که شاید اجرای چنین عملیاتی، توجیه اقتصادی نداشته باشد. همچنین با توجه به فاصله سیارک، زمان شروع تا پایان عملیات می‌تواند چندین و چند سال طول بکشد. مشکل، ولی نه غیرممکن اخیرا ناسا در عملیات OSIRIS-Rex به دستاوردی بزرگ رسید: لمس سیارک Bennu و برداشتن نمونه‌ای کوچک از سطح آن! بر اساس اعلام ناسا، در این عملیات یک ماده حداقل ۶۰ گرمی از سطح سیارک جمع‌آوری شد و حالا با یک فضاپیما، در راه رسیدن به زمین برای بررسی دقیق‌تر است. طراحی این ماموریت، چند سال زمان برد و در حین اجرا با مشکلاتی نیز روبه‌رو شد. وقتی هم که نمونه به زمین برسد، هفت سال از آغاز عملیات گذشته است؛ همه این‌ها برای یک تکه سنگ ۶۰ گرمی!