اینک ارمنیان برخی از این مناطق اطراف قره باغ با چشم گریان خانه خود را ترک می‌کنند اما آنها به سیاست زمین سوخته روی آورده و خانه‌های خود را می‌سوزانند تا چیزی برای آذربایجانی‌ها باقی نماند.
این منطقه بخشی از خاک جمهوری آذربایجان است که در جنگ 30 سال قبل، به اشغال ارتش ارمنستان درآمد و هم اکنون توسط دولت خودخوانده جمهوری قره باغ/آرتساخ اداره می شود.
ساکنان ارمنی این منطقه مجبور به ترک خانه های خود نیستند و می‌توانند در این منطقه باقی بمانند اما آنها ترجیح می‌دهند قبل از انتقال اداره این منطقه به دولت جمهوری آذربایجان، روستای خود را ترک کنند. آنها به کشور ارمنستان می‌روند.
رویترز در گزارشی‌نوشت: "آرسن" ارمنی که هنوز لباس چریکی- استتاری خود در جنگ با نیروهای آذربایجان را بر تن دارد، زیر میز ناهارخوری خانه خواهرش در "چارکتار" قره‌باغ آتش روشن می‌کند تا خانه را بسوزاند.
هنگامی که شعله‌های آتش با کمک چند تکه مقوا گسترش یافت، او با یک صندلی چوبی شیشه پنجره‌های طبقه اول را خرد کرد و با سوزاندن چند ملحفه (ملافه) آتش را به تمام خانه گسترش داد.
آرسن که در اوایل هفته گذشته با نیروهای آذربایجان در جنگ بود، در حین آتش زدن خانه گفت: "نیروهای آذربایجانی به زودی اینجا خواهند بود، لعنت به آنها. حالا اگر می‌توانند اینجا زندگی کنند".
از خانه همسایه آنها نیز دود خاکستری بلند می‌شود.
"چارکتار" دهکده کوچکی در منطقه "کلبجر" در میان کوه‌های منطقه آذربایجان و هم مرز با قره‌باغ است.
براساس توافق آتش بس بین ارمنستان، روسیه و آذربایجان قرار است از 25 آبان آذربایجان دوباره کنترل این منطقه را در دست بگیرد.
این توافق باعث خشم بسیاری در پایتخت ارمنستان و اعتراضات خیابانی شده است. تظاهرات روزهای گذشته در ایروان با دخالت پلیس فروکش کرد و برخی بازداشت شدند.
آرسن 35 ساله که از گفتن نام خانوادگی‌اش خودداری می‌کند، گفت که او و دیگر ارمنیان منطقه تمایلی ندارند تا چیزهای مفید را برای آذربایجانی‌ها باقی بگذارند.
وی افزود: "آنها مجبورند تا خانه‌های خود را در جایی دیگر از نو بسازند".
خبرنگاران رویترز روز شنبه در نیمی از روستای چارکتار 6 خانه در حال سوختن را دیدند.
یک مرد که او هم از گفتن نامش خودداری می‌کند در این باره گفت: ارمنی‌ها هر چیز را بتوانند با خود حمل می‌کنند و کامیون‌ها در این مناطق پر از لوازم خانه مردم است.
اشک و ترس
برخی از ساکنان ارمنی در روز شنبه احتمالا برای آخرین بار از مناطق محل زندگی خود دیدن کرده و شاهد سوختن روستایشان بودند.
یک زن ارمنی در حین تماشای سوختن روستایش اشک می‌ریخت.
ارسن گفت که به واسطه سربازان دیگر از معاهده صلح باخبر شده است.
او گفت: سربازان به من زنگ زدند و گفتند به خانه برو و هرچه داری بردار. آنها (آذربایجانی‌ها) به زودی وارد مناطق زندگی شما می‌شوند.
وی افزود که قصد داشته با همسر و 4 فرزندش به ارمنستان برود و در آنجا آپارتمانی اجاره کند.
او در پاسخ به این پرسش که چرا او و دیگر اهالی روستا از ماندن در روستاهای خود نگران هستند، گفت که "آنها می‌ترسند که آذربایجانی‌ها آنها را بکشند".
او پرسید: تا به حال زندگی آذربایجانی‌ها و ارمنی‌ها در کنار هم را دیده‌اید؟ ما تمام اجداد و اموات خود را اینجا می‌گذاریم. کابوس واژه کمی برای این موضوع است.
این منطقه بخشی از خاک جمهوری آذربایجان است که در جنگ 30 سال قبل، به اشغال ارتش ارمنستان درآمد و هم اکنون توسط دولت خودخوانده جمهوری قره باغ/آرتساخ اداره می شود.
ساکنان ارمنی این منطقه مجبور به ترک خانه های خود نیستند و می‌توانند در این منطقه باقی بمانند اما آنها ترجیح می‌دهند قبل از انتقال اداره این منطقه به دولت جمهوری آذربایجان، روستای خود را ترک کنند. آنها به کشور ارمنستان می‌روند.
رویترز در گزارشی‌نوشت: "آرسن" ارمنی که هنوز لباس چریکی- استتاری خود در جنگ با نیروهای آذربایجان را بر تن دارد، زیر میز ناهارخوری خانه خواهرش در "چارکتار" قره‌باغ آتش روشن می‌کند تا خانه را بسوزاند.
هنگامی که شعله‌های آتش با کمک چند تکه مقوا گسترش یافت، او با یک صندلی چوبی شیشه پنجره‌های طبقه اول را خرد کرد و با سوزاندن چند ملحفه (ملافه) آتش را به تمام خانه گسترش داد.
آرسن که در اوایل هفته گذشته با نیروهای آذربایجان در جنگ بود، در حین آتش زدن خانه گفت: "نیروهای آذربایجانی به زودی اینجا خواهند بود، لعنت به آنها. حالا اگر می‌توانند اینجا زندگی کنند".
از خانه همسایه آنها نیز دود خاکستری بلند می‌شود.
"چارکتار" دهکده کوچکی در منطقه "کلبجر" در میان کوه‌های منطقه آذربایجان و هم مرز با قره‌باغ است.
براساس توافق آتش بس بین ارمنستان، روسیه و آذربایجان قرار است از 25 آبان آذربایجان دوباره کنترل این منطقه را در دست بگیرد.
این توافق باعث خشم بسیاری در پایتخت ارمنستان و اعتراضات خیابانی شده است. تظاهرات روزهای گذشته در ایروان با دخالت پلیس فروکش کرد و برخی بازداشت شدند.
آرسن 35 ساله که از گفتن نام خانوادگی‌اش خودداری می‌کند، گفت که او و دیگر ارمنیان منطقه تمایلی ندارند تا چیزهای مفید را برای آذربایجانی‌ها باقی بگذارند.
وی افزود: "آنها مجبورند تا خانه‌های خود را در جایی دیگر از نو بسازند".
خبرنگاران رویترز روز شنبه در نیمی از روستای چارکتار 6 خانه در حال سوختن را دیدند.
یک مرد که او هم از گفتن نامش خودداری می‌کند در این باره گفت: ارمنی‌ها هر چیز را بتوانند با خود حمل می‌کنند و کامیون‌ها در این مناطق پر از لوازم خانه مردم است.
اشک و ترس
برخی از ساکنان ارمنی در روز شنبه احتمالا برای آخرین بار از مناطق محل زندگی خود دیدن کرده و شاهد سوختن روستایشان بودند.
یک زن ارمنی در حین تماشای سوختن روستایش اشک می‌ریخت.
ارسن گفت که به واسطه سربازان دیگر از معاهده صلح باخبر شده است.
او گفت: سربازان به من زنگ زدند و گفتند به خانه برو و هرچه داری بردار. آنها (آذربایجانی‌ها) به زودی وارد مناطق زندگی شما می‌شوند.
وی افزود که قصد داشته با همسر و 4 فرزندش به ارمنستان برود و در آنجا آپارتمانی اجاره کند.
او در پاسخ به این پرسش که چرا او و دیگر اهالی روستا از ماندن در روستاهای خود نگران هستند، گفت که "آنها می‌ترسند که آذربایجانی‌ها آنها را بکشند".
او پرسید: تا به حال زندگی آذربایجانی‌ها و ارمنی‌ها در کنار هم را دیده‌اید؟ ما تمام اجداد و اموات خود را اینجا می‌گذاریم. کابوس واژه کمی برای این موضوع است.