پاسخ مسئولان به درخواست افزایش حقوق کارگران: ببخشید وقت نشد!
رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور می‌گوید: کمیسیون اقتصادی مجلس با وزیر کار جلسه می‌گذارد، بعد خبرنگاران می‌پرسند آیا در مورد ترمیم مزد کارگران صحبت کردید، پاسخ می‌دهند ببخشید وقت نشد!
به گزارش تازه‌نیوز، فرامرز توفیقی (رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) که محاسبات سبد معیشت خانوارهای کارگری را انجام می‌دهد؛ در ارتباط با ضررورت «ترمیم مزد کارگران برای نیمه دوم سال و قبل از اینکه به زمان مذاکرات مزدی ۱۴۰۲ برسیم» می‌گوید: معیشت خانواده‌های کارگری در معرض بحران جدی قرار دارد، در این هیچ شکی نیست؛ این بحران معیشت که از آن سخن می‌گوییم، مربوط به خانواده‌هایی‌ست که حداقل یک شغل قابل ردگیری دارند؛ خانواده‌های مزدبگیر بسیاری هستند که در مشاغل غیرقابل ردیابی و سیاه اشتغال دارند و وضع به مراتب بدتری دارند؛ قراردادهای سفید امضا و شفاهی الی ماشالله وجود دارد؛ اگر ادعا می‌کنند برای امنیت شغلی کاری کرده‌اند، صحت ندارد، فقط بوروکراسی و نشست‌های بی‌حاصل بوده، امنیت شغلی به محاق فراموشی سپرده شده؛ و درباره معیشت هم صحبت نمی‌کنند.
درخواست افزایش حقوق و پاسخ مسئولان!
به نقل از ایلنا، او در ارتباط با سبد معیشت و افزایش نرخ آن می‌گوید: برای سبد معیشت لازم نیست مدل ارائه کنیم یا بحث اقتصادی بشود؛ مرغ کیلویی ۸۰ هزار تومان و برنج کیلویی ۱۳۰۰ هزار تومان و قیمت نجومی باقی مولفه‌های تاثیرگذار، جای هیچ شک و شبهه‌ای نمی‌گذارد؛ کارگران خوردن میوه را فراموش می‌کنند، نزول از محلات شهر نیز تبدیل به یک روال عادی در زندگی کارگران شده است؛ این در حالیست که تصمیم‌سازان معیشت کارگران را فراموش کرده‌اند؛ راجع به مسئله معاش صحبت نمی‌شود؛ کمیسیون اقتصادی مجلس با وزیر کار جلسه می‌گذارد، بعد خبرنگاران می‌پرسند آیا در مورد ترمیم مزد کارگران صحبت کردید، پاسخ می‌دهند ببخشید وقت نشد!
به گفته توفیقی، صحبت از «افزایش قدرت خرید کارگران منهای افزایش دستمزد» مصداق عینی و عملی ندارد: «در شرایطی که افزایش نقدینگی ماهانه ۴.۳ درصد است و تورم رو به رشد است، آیا راهی جز افزایش دستمزد برای افزایش یا حتی جبران قدرت خرید وجود دارد؛ مگر می‌توان قیمت‌ها را کاهش داد؟ کالابرگ هم اجرایی نشد؛ آزادسازی ارز، فساد را ۱۵ برابر کرده؛ اینها آمارهای رسمی است و البته گرانی دارو در این اواخر، مزید بر علت شده.»
همیشه از آبان و آذر هر سال، گفتمان‌های اغلب صوری در مورد ضرورت ترمیم مزد شکل می‌گیرد اما با جلسات ماهی یکبار یا دو ماهی یکبار شورای‌عالی کار، همه چیز به ماه آخر سال و مذاکرات مزدی سال بعد می‌کشد به عبارتی هیچ زمان مزد امسال ترمیم نمی‌شود؛ اما توفیقی تاکید می‌کند: امسال باید فعل «افزایش دادن» در عمل صرف شود؛ با «باید» و «ضرورت دارد» مشکلات معیشتی کارگران برطرف نمی‌شود.
جلسه بعدی شورای‌عالی کار، هفته پایانی آذر است؛ وقتی کار این شورا به بوروکراسی و رد و بدل کردن گزارشات یا حداکثر قرائت آنها می‌گذرد و زمانی که به صراحت از افزایش دستمزد براساس نرخ سبد معیشت آنهم برای نیمه دوم امسال سخن نمی‌گویند، چه امیدی به این نشست‌ها هست؛ آیا نمی‌توان ادعا کرد بحث برابری دستمزد با هزینه‌های زندگی، بحثی بایگانی شده لابلای صفحات قانون کار است و در عمل اراده‌ای برای تحقق آن نیست؟
