برترین‌ها نوشت: شب گذشته علیرضا بیرانوند که خشمگین از باخت تیمش به فولاد بود در میکسدزون استادیوم تبریز مطابق تمام این چند هفته تلاش کرد تا خود و مجموعه تراکتور را وارد حاشیه تازه کند. او که حالا ۲۰ میلیارد به پرسپولیس بدهکار است، دست به افشاگری زده. از ۵ میلیاردی صحبت کرده که به طبق ادعای خودش "شیرینی" به هیات مدیره پرسپولیس بوده اما در واقع قانون چیزی به نام "شیرینی" نمی‌شناسد و همه این‌ها در قالب "رشوه" قرار می‌گیرد و بیرانوند هم باید به کمیته انظباطی برود و درباره این لفاظی‌ها توضیحاتش را ارائه دهد. به هر حال تراکتور پرستاره پس از گذشت ۷ هفته با ۵ گل خورده در رتبه پنجم جدول قرار دارد و پرسپولیس هم بدون بیرانوند دو گل خورده و با یک بازی کمتر دوم است. در واقع نه تنها خروج علی بیرو از پرسپولیس به ساختمان این تیم آسیب نزده بلکه شاید تراکتور هم با این حجم از حاشیه‌ای که فقط یک بازیکن ایجاد کرده دچار مشکلات اساسی شود. به طور کلی علیرضا بیرانوند که طی این سال‌ها مدعی شده بود در بهترین نسل تیم ملی بازی می‌کند، تا به حال چه افتخاری در رده ملی کسب کرده؟ در واقع او از نسل ۲۰۱۴ در این تیم حاضر است. این نسل سه جام جهانی و سه جام ملت‌ها دیده. اگر توفیق ایران در جام جهانی را صعود از مرحله گروهی بدانیم خب برعکس عربستان، کره، ژاپن و استرالیا ما چنین توفیقی نداشتیم و در جام ملت‌ها هم که قافیه را بیشتر به خودمان باخته‌ایم تا به حریفان. بهترین نسل تیم ملی که آقای بیرانوند از آن سخن کرده حالا در میانگین سنی بالای ۳۰ سال قدم می‌زند و حتی بعید است که به اولین توفیقش هم دست یابد!

امان از ظرفیت پایین!

ورزش مدیا درباره حواشی بی‌پایان بیرانوند نوشت: ویدیو را تماشا کنید؛ این فقط بخشی از شاهکارهای علیرضا بیرانوند در دو فصل اخیر است، دروازه‌بان پر ادعایی که ماه‌هاست به سوژه اول دعواهای فوتبال ایران تبدیل شده و اخیرا به لطف شعبده‌بازی فدراسیون مجوز ادامه حضور در میادین را پیدا کرد. به آن حکم که قشنگ در قواره‌های فدراسیون مهدی تاج بود، کاری نداریم؛ سوال اینجاست که آیا واقعا این همه درگیری و کشمکش و اغواگری و ریخت‌وپاش پول، بر سر گلری با این کیفیت در گرفته است؟ البته که بیرانوند زمانی یک دروازه‌بان خوب و مطمئن به حساب می‌آمد، اما این موضوع مربوط به موقعی می‌شد که هنوز سرش گیجه نرفته بود و فکر نمی‌کرد مرکز عالم است. داستان این سال‌های آقای دروازه‌بان، به کلی متفاوت بوده است. از یک طرف وهم و خیال و بی‌جنبگی در قبال شهرت و از طرف دیگر مشغله‌هایی از جنس مدلینگ و کافه‌داری و مافیا، دروازه‌بان اول تیم ملی را به جایی رسانده که انواع و اقسام گل‌‎های مفت را می‌خورد و ککش هم نمی‌گزد. خیالش راحت است که هر چقدر هم خرابکاری کند، باز یکی مثل زنوزی پیدا می‌شود که گلر خوب فصل قبلش را میخ نیمکت کند و بابت «اسم» او، پول به پایش بریزد. اگر تراکتور تا اینجای فصل هنوز طعم برد خانگی را نچشیده، یکی از مهم‌ترین دلایلش خود بیرانوند بوده؛ گلری که روی تنها ضربه داخل چارچوب پرسپولیس و ذوب‌آهن تسلیم شد و امروز هم دو گل بد از فولاد خورد. دیگر بگذریم از جام ملت‌ها که استاد قطر را آباد کرد و به هیچ حریفی «نه» نگفت. امان از ظرفیت پایین...