روزنامه شرق نوشت: در اینکه شرایط مدیریت کشور، شرایط دشواری است و مسائل خارجی حل مشکلات داخلی را غامض‌تر کرده، شکی نیست. کسی در این هنگامه انتظار معجزه ندارد، اما خروج از ریل تعهد و خود را به بیراهه‌زدن هم قطعا بر ناامیدی‌های مردم خواهد افزود. رئیس‌جمهور محترم اخیرا اظهارنظرهایی کرده‌اند که اصلا قابل درک نیست. یکی از شاخص‌ترین آنها این است که ایشان در سفر به بوشهر گفته‌اند: «من دنبال رئیس‌جمهورشدن نبودم ولی دنبال عزت کشور و دین و مردم هستم و تا آخر ادامه می‌دهم». آقای پزشکیان اگر دنبال رئیس‌جمهورشدن نبودید، چرا در انتخابات ثبت‌نام کردید؟
و بعد چرا در مناظره‌ها شرکت کردید و اتفاقا حضورتان هم جدی بود و بعضا به سخره رقیب هم می‌انجامید؟ شما هم در پی مطالبه رأی مردم بودید و برای رئیس‌جمهورشدن هر تلاشی از دستان برمی‌آمد کردید، نهایتا مردم تشخیص خواهند داد که در پایان دوره، شما عزت ایران را دنبال کردید یا در راهی تکراری قدم گذاشته‌اید.
این مطالب را هم بخوانید:
آقای پزشکیان هرکس در انتخابات شرکت می‌کند و سخنان دیگران را نقد کرده و راه خود را ترسیم می‌کند، یعنی دارد شعار انتخاباتی می‌دهد. شما شعارهای انتخاباتی خود را فراموش کرده‌اید و دائما می‌گویید من وعده ندادم. سخنان شما در مناظره‌های انتخاباتی وعده‌های شماست. وعده صرفا تعهد دادن پول و یارانه نیست.
به جملات زیر توجه کنید:
«می‌خواهیم مشکلات خود را با دنیا حل کنیم یا نه؟ اگر می‌خواهیم حل کنیم، باید گزینه‌های مختلف داشته باشیم و آنچه را به مصلحت کشور، جامعه و رشد کشور است، باید در اختیار داشته باشیم. این باید از کارشناسان داخلی دربیاید. آن کسی که کارشناس شده و دکترای سیاست دارد، باید برای برون‌رفت از مشکلات راه‌حل ارائه کند که می‌خواهیم در بن‌بست بمانیم یا از بن‌بست خارج شویم. معتقدم باید از بن‌بست دربیاییم، ولی اگر می‌خواهیم در بن‌بست بمانیم، حرف دیگری است. مردم آگاه ایران، گام اصلی برای بهبود معیشت و پیشرفت کشور، رفع تحریم‌ها و تغییر در شیوه تعامل با دنیاست و من در این زمینه اقدام خواهم کرد...» (۱۲ تیرماه).
«در سیاست خارجی شعارهای دهان‌پرکن که جیب مردم را خالی کند، شعارهایی که مردم را از قافله توسعه عقب بیندازد و مردم را گرفتار تأمین دارو و صنایع ملی را گرفتار تأمین مواد اولیه و آخرین فناوری کند، نخواهم داد. برای من دیپلماسی، مذاکره و توافق ذلت نیست، بلکه یک راه معقول و کم‌هزینه برای رسیدن به عزت است. ما دیگر فرصت نداریم درحالی‌که کشورهای منطقه باشتاب در حال توسعه هستند، در بهترین حالت درجا بزنیم» (۲۹ خرداد). «اگر روزی منفعت روسیه و چین اقتضا کند، ایران را زیر دست و پا له می‌کنند» (۱۹ بهمن ۱۴۰۰ در دوره نمایندگی).
اینها بخش کوچکی از سخنان و اعلام نظرات شماست که یا به صراحت در زمان انتخابات مطرح کردید یا حامیان شما به‌عنوان دیدگاهتان از سخنان شما انتخاب و برجسته کردند.
آقای رئیس‌جمهور به اینها می‌گویند وعده و شعار انتخاباتی. مردم به اینها رأی دادند؛ به حل مشکلات با دنیا، به پیداکردن گزینه‌های مختلف برای شرایط مختلف، برای پرهیز از شعارهای توخالی و دهان‌پرکن.
آقای پزشکیان رئیس‌جمهور محترم، اگر قرار بود جواب ادعاهای ترامپ را این‌گونه بدهیم، آقایان جلیلی و زاکانی حرفه‌ای‌تر از شما شاخ او را می‌شکستند و با شعار جوابش را می‌دادند، شما بر اساس وعده‌های خودتان گزینه مناسب را پیدا کنید.
به قول خودتان ما دیگر فرصت نداریم؛ اگر فرصت نداریم، پس فرصت‌سوزی نکنید و منتظر نباشید دنیا زیر پای شما فرش قرمز پهن کند. به وعده‌های خود عمل کنید و دائم نگویید وعده ندادم.
جلوی جملات پرطمطراق و بی‌نتیجه وزرا را بگیرید. وزیر نفت شما اخیرا مدعی شده است که دی‌ماه رکورد ۱۰ سال! فروش نفت را زده است و خبر از قرارداد نفتی پرطمطراقی داد که رونمایی خواهد شد و بعدها تکذیب هم نشد.
«وزیر نفت: دی‌ماه رکورد صادرات بیش از ۱۰ سال گذشته نفت را زدیم. وزیر نفت از انعقاد یکی از بزرگ‌ترین قراردادهای تاریخ صنعت نفت خبر داد و گفت: این قرارداد به‌زودی امضا خواهد شد و شرح کار این قرارداد یکی از مطالبات ملت ایران و مسئولین کشور است» (۱۷ بهمن).
آثار این تحولات کجاست؟ از این دست جملات در دوره‌های گذشته نیز بسیار بود که مردم می‌شنیدند و اثری از آن در سفره‌هایشان نمی‌دیدند.
در حالی که وزرای نیرو و نفت، ناترازی انرژی را هر یک به گردن دیگری می‌اندازد و رسانه‌ای هم می‌شود و شما هم نسبت به آن انتقاد کردید و از اصطلاح «کله‌زدن به یکدیگر وقتی زمین سفت می‌شود» استفاده کردید، سخنگوی دولت از هماهنگی کامل بین دولت می‌گوید. آیا این صداقت با مردم است؟
آقای پزشکیان شما به دنبال جلب اعتماد آرای خاموش بودید. به دنبال جلب اعتماد همه مردم بودید. «همه مردم» و نه یک‌عده از خواص! اما شعارهای شما خواص‌پسند شده است. آقای رئیس‌جمهور لطفا! وفاق با دیگران را رها کنید و اول وفاق خود با کسانی را که از آنها رأی مطالبه کردید، دریابید.
