اسماعیل سقاب اصفهانی با اعلام خبر فوت دومین فرزندش در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

محمدسبحان عزیزم هم رفت
‏راضیم به رضای خدا
‏رضیت بالله
‏سبحان من شیرین‌ترین بچه‌ای بود که دیده بودم. مثل قند بود. دلربا بود مثل یک نسیم خنک در تابستان گرم، دلچسب بود، ولی عمرش کوتاه بود، خیلی کوتاه بود. وابسته‌اش بودم. وابسته‌اش هستم. خدا مرا لایق این همه وابستگی به او ندید او را هم از من گرفت. راضیم به رضایش، راضیم به رضایش، راضیم به رضایش…
اما دلتنگی را چه کنم؟ کاش فاطمه بود. اگر فاطمه بود هر بلایی کوچک بود. فاطمه رفت، حسنا رفت، سبحان هم رفت... گریه امانم نمیدهد این گریه از سر محبت است و نه از سر شکایت. ولی میدانم خدای من بزرگتر از غم‌های من است.
این شعر حافظ را زمزمه میکنم و تسلی قلب من است که به صاحب الامر آقا امام زمان (عج) میگویم:
‏فقیر و خسته به درگاهت آمدم، رحمی
‏که جز وِلایِ تواَم نیستْ هیچْ دست‌آویز
‏بیا که هاتفِ میخانه دوش با من گفت
‏که در مَقامِ رضا باش و از قَضا مَگریز