دولت به زودی بودجه سال آینده را به مجلس میفرستد. آن هم در حالی که ناترازی بودجه یکی از ابربحرانهای کشور است.برای حل بخشی از مسئله تغییر سهمیه بندی و سه نرخی کردن بنزین در دستورکار قرار گرفت.
در این میان پرسش اساسی آن است که اگر قرار است بخشی از مشکل با بالا رفتن هزینه بنزین حل شود که خود می تواند به افزایش هزینه های مردم منجر شود، دولت برای خود چه نقشی برای حل مسئله در نظر گرفته است؟ آن هم در حالی که مسعود پزشکیان پیش از این صراحتا به وجود بنیادها و مراکزی که بودجه میگیرند اما برونداد خاصی ندارند اعتراض کرده است. اعتراض او این تصور را ایجاد کرده که رئیس جمهور بر روی بودجهبگیران فرهنگی که در سالهای گذشته با حساسیت مردم روبهرو میشدند، دست گذاشته است.
اما آیا کاری که دولتهای قبل در خصوص این نهادها انجام ندادهاند را پزشکیان انجام خواهد داد؟
در این خصوص خبرآنلاین با جلال رشیدی کوچی، نماینده سابق مجلس به گفتگو پرداخته است.
او با بیان اینکه نهادهای فرهنگی و مذهبی با رفتارشان حتی ایجاد تنفر میکنند تخصیص بودجه به آنها را مصداق اسراف میداند و میگوید که مسعود پزشکیان شجاعت حذف این بودجهها را نخواهد داشت؛ همانطور که وعدههایش درباره فیلترینگ و اصلاح ساختارها نیز به نتیجه نرسیده است.
او با اشاره به ایستادگی رئیسجمهور در ماجرای قانون عفاف و حجاب، تأکید میکند که مردم امروز از حرفهای تکراری و گلایههای بیعمل خستهاند و انتظار شفافیت، صراحت و اقدام واقعی دارند.
مشروح گفتگو با این نماینده سابق مجلس را در ادامه بخوانید؛
*****
* نزدیک ارائه بودجه دولت به مجلس است و حالا با توجه به اینکه دولت ناترازیهای بودجه دارد، بحث بودجهبگیران فرهنگی دوباره مطرح شده است. چند وقت پیش هم آقای پزشکیان گفته بودند که کلی سازمان و نهاد داریم که برونداد و خروجی خاصی ندارند. چقدر ضرورت دارد که در بودجه اینها تجدیدنظر شود؟
در این مورد قبلا هم در یک مصاحبه به صراحت گفتهام که آقای پزشکیان خودشان چند دوره نماینده بودند و اشراف کاملی نسبت به این موضوع دارند. از سویی هم، نهادها، ارگانها و بنیادهای متعددی که در حوزه فرهنگی و مذهبی شکل گرفتهاند، که عملاً میبینیم جز ایجاد تنفر، خروجی دیگری ندارند. بودجهای هم که برای اینها در نظر گرفته میشود، بودجه کمی نیست؛ درست است شاید هر کدام بهصورت جداگانه عدد کوچکی داشته باشند، اما وقتی جمع زده میشود، رقم قابل توجهی میشود.
به نظر من، آقای پزشکیان باید شجاعت این موضوع را داشته باشند که بودجه ارگانها و بنیادهای فرهنگی را حذف کنند و بودجهای که از این محل آزاد میشود را در اختیار جاهایی قرار دهند که واقعاً درد مردم را حل میکند و به رفع مشکلات آنها کمک میکنند. البته قطعاً وقتی ما این موضوع را مطرح کنیم، ممکن است رئیسجمهور محترم بگویند که مجلس اجازه انجام این کار را نمیدهد، اما بالاخره ایشان برای نشان دادن حسن نیت خود باید این کار را انجام دهند، که من فکر میکنم هیچوقت این کار را انجام ندهند.
پزشکیان به صورت نمادین هم که شده برخی از بودجهها را حذف کند
* پیش از دولت پزشکیان هم انتقادات زیادی متوجه این نهادها بود و حتی دولتی مثل دولت روحانی که مقتدرتر از دولت پزشکیان به نظر میرسید نتوانست جلوی اینها را بگیرد...
بعید میدانم آقای پزشکیان این کار را انجام دهد، اما ای کاش حتی بهصورت نمادین هم که شده، چند مورد از این بودجه ها را حذف کند. ضمن اینکه حذف این بودجهها خیلی به دولت آقای پزشکیان کمک میکند؛ هرچند که خیلی امیدی به این موضوع ندارم و بعید میدانم این اتفاق بیفتد.
کاش پزشکیان همان ایستادگی در مقابل قانون حجاب را در مورد چیزهای دیگر هم داشت
* بعضاً گفته میشود که آقای پزشکیان به علت هماهنگیای که با رهبری دارد شاید بتواند این اقدام را انجام دهد؛ همانطور که هماهنگی او با رهبری توانست مانع از اجرای قانون عفاف و حجاب شود. شما چنین نگاهی دارید؟
باید تاکید کنم که درباره قانون عفاف و حجاب آقای پزشکیان واقعاً ایستادگی کردند. ای کاش برای بقیه چیزها هم همینطور ایستادگی میکردند؛ توقع و انتظار ما از آقای پزشکیان همین بود. غیر از این هم نبود، اما فقط میبینیم که در مورد قانون عفاف و حجاب این اتفاق افتاد.
پول دادن به نهادهای و ارگانهایی که نسبت به دین ایجاد نفرت میکنند اسراف است
ضمن اینکه اسرافکردن فقط مروبط به مصرف آب، برق و گاز نیست. وقتی یک نهاد، بنیاد یا ارگان داریم که نه فقط هیچ خروجی ندارد، بلکه با عملکرد نامناسبش نسبت به دین و ارزشهای جامعه ایجاد تنفر میکند، پول دادن به اینها حکم همان اسراف است. شما هزینه میکنید و بودجه در اختیارشان قرار میدهید که تأثیر مثبت داشته باشند؛ اما هیچ تأثیری ندارند که اتفاقا تأثیر منفی هم دارند. پس برای چه باید به آنها پول بدهید؟ این به نظر من حکم اسراف دارد.
پزشکیان وقتی نماینده بود میگفت اگر اختیار ندارید پس چرا آمده اید؛ پس بیان این حرفها از سوی خود او اصلا پذیرفته نیست
* گفتید که امیدی ندارید که آقای پزشکیان بودجه این نهادها را حذف کند. در حالی که اینکه خود او در تریبون عمومی به آن اعتراض کرده است. این نشان نمیدهد که او بخواهد کاری انجام دهد؟
دیگر آن زمانی که رئیسجمهور میآمد و اعتراض میکرد، گذشت. آقای پزشکیان آدم باتجربهای است؛ چندین دوره نماینده مجلس بوده و خودش این تذکرات را به رئیسجمهورهای قبلی میداد که «آقا، شما که میدانستید برای چه آمدید؟ شما اگر اختیار نداشتید برای چه آمدید؟» الآن خودشان دارند همین صحبتها را میکنند و بنابراین اصلا پذیرفته نیست. حتی اگر اختیار و قدرتی هم ندارند، نباید به این شکل اعتراض کنند؛ باید بیایند شفاف، صریح و صادقانه به مردم بگویند. باید اعلام کنند «ببخشید، من در این موارد نمیتوانم این کارها را انجام دهم.»
مگر پزشکیان نگفت اگر نتوانم به وعدههایم عمل کنم کنار میروم؟
مگر خودشان قول ندادند و نگفتند اگر نتوانیم به وعدههای خود عمل کنیم کنارهگیری میکنیم و گردنمان را گرو میگذاریم؟ الآن که نمیگذارند به وعدههایشان عمل کنند، شفاف بیایند به مردم بگویند و اسم ببرند. دیگر چیزی از این بالاتر نیست.
شما که مخالف فیلترینگ هستی، ما هم که مخالفیم، تو هم که رئیس جمهوری؛ این حرفها قشنگ نیست
به نظر من این ادبیات دیگر امروز در جامعه پذیرفته نیست که رئیسجمهور بیاید بگوید «من هم با فیلترینگ خیلی مخالف هستم». شما رئیس شورای عالی امنیت ملی و رئیس شورای عالی فضای مجازی هستید. شما که مخالفید، ما هم که مخالفیم، مردم هم که مخالف هستند، تو هم که رئیسجمهور ما هستی و به تو رأی دادهایم که بروی فیلترینگ را جمع کنی؛ یکی از وعدههای اصلیات هم بود. حالا اینکه بیایی و بگویی «من هم مخالف هستم»، قشنگ نیست؛ به نظر من زیبنده نیست، و مردم هم دیگر امروز این را نمیپذیرند.
اقدام پزشکیان برای سیاه کردن خطوط سفید درست بود؛ اما کاش میگفت دستور دادهام بقیه خطوط هم سفید شود
* به فیلترینگ اشاره کردید. چند روز پیش آقای رئیسجمهور دستور دادند که همین خطوط سفید اینترنتی هم که وجود دارد برداشته شود. این اقدام را چطور ارزیابی میکنید؟
این دستور خیلی خوبی بود. من با ادبیات آقای رئیسجمهور مقداری مشکل دارم. اما اتفاقاً اینکه خطهای سفیدی که خارج از ضابطه در اختیار قرار گرفته بود جمعآوری یا حتی قطع شود خیلی خوب است؛ البته که سیمکارت فیزیکی نبودند بلکه فیلترینگ از روی خطوط موجود برداشته شده بود. اما ای کاش آقای رئیسجمهور میآمد به مردم میگفت که «دستور دادم خطهای بقیه را هم سفید کنند؛ خط همه ملت ایران سفید باشد» نه اینکه بگویند «خط آنهایی که سفید هستند، سیاه شود». آن هم خوب است، اما اگر من جای او بودم، این ادبیات را به کار میبردم و این دستور را میدادم که خط همه سفید شود، نه اینکه فقط یک عده خاص خط سفید داشته باشد. این، همان وعده رئیسجمهور بود که اینترنت را برای مردم آزاد میکند.