به گزارش تازه‌نیوز و به نقل از اقتصادآنلاین، اقتصاد ایران طی سه سال اخیر، دو شوک تورمی بزرگ را پشت سر گذاشته است؛ دو شوک تورمی که در دهه‌های اخیر سابقه نداشته و از این رو به شدت معیشت مردم را هدف قرار داده و وضعیت سختی را برای اقشار ضعیف و دهک‌های پایین درآمدی ایجاد کرده است. اولین شوک تورمی به سال۹۷ بازمی‌گردد که تورم نقطه به نقطه در آن زمان حدودا به ۵۰٫۴درصد رسید. دومین شوک نیز مربوط به حال حاضر بوده و کشور با تورمی تقریبا ۵۰درصدی دست و پنجه نرم می‌کند. با وجود تورمی که گاه لحظه به لحظه افزایش دارد، درآمدها در این مدت افزایش چندانی نداشته و هیچ تناسبی با تورم ندارد و هر روز شکاف بین هزینه‌ها و درآمدها افزایش می‌یابد. این موضوع در بین اقشار ضعیف، نمود بیشتری دارد و در حالی هزینه‌های زندگی چند برابر شده که درآمدها تنها کمی افزایش یافته و این افزایش درآمد آنقدر اندک است که به هیچ وجه نمی‌تواند هزینه‌های زندگی این افراد را پوشش دهد.

برای جبران شکاف هزینه و درآمد چه باید کرد؟

در شرایط یادشده، اقشار ضعیف نیازمند حمایت بیشتری هستند و لازم است دولت برای جبران شکاف ایجادشده بین هزینه و درآمدها، به سیاست‌های حمایتی روی آورد؛ از اصلی‌ترین سیاست‌هایی که دولت‌ها برای جبران این شکاف مورد استفاده قرار می‌دهند، می‌توان به یارانه‌های نقدی اشاره کرد. یارانه نقدی سیاستی است که حدود ده سال در کشور ما مورد توجه بوده است؛ البته در اینجا باید به این نکته هم اشاره کرد که این سیاست مدت زیادی است که به دلیل افزایش تورم از یک سو و عدم افزایش مبلغ یارانه از سویی دیگر، هیچ کارایی ندارد.

افزایش یارانه‌های نقدی شدنی است؟

در پاسخ به این سوال باید گفت: افزایش یارانه‌های نقدی ملزم به داشتن منابع است. منابع درستی که خود موجب ایجاد تورم نشود؛ چراکه اگر منابع به درستی انتخاب نشود، کسری بودجه تعمیق خواهد یافت و دوباره شاهد تورم خواهیم بود؛ تورم بیشتر هم نتیجه‌ای جز افزایش دوباره شکاف درآمد و هزینه نخواهد داشت.