مناظرۀ آمریکا در رادیو ایران با صدای مترجم بی‌بی‌سی فارسی!

آیا در صدا وسیمایی با 40 هزار پرسنل یک مترجم همزمان پیدا نمی‌شود و به جای کارشناس خودشان باید نظر کارشناس بی‌بی‌سی را پخش کنند؟

به گزارش تازه‌نیوز، سروش بامداد در عصر ایران نوشت: رادیو ایران به عنوان مهم‌ترین و رسمی‌ترین رادیو از رادیوهای مختلف صدای جمهوری اسلامی ایران ساعت 8:11 بامداد امروز – چهارشنبه 9 مهر 1399- به مناظرۀ جو بایدن و دونالد ترامپ در آمریکا پرداخت که ساعتی پیش‌تر تمام شده بود.

تا اینجا طبیعی و لازم است ولو این که بدانیم گرایش سیاسی غالب بر تحلیل‌های سیاسی صدا و سیما چه بسا بی‌میل نباشد ترامپ بماند تا برجام احیا نشود هر چند نمی‌توانند ابراز کنند. چرا که ترامپ، مسؤول مستقیم فرمان ترور و قتل سردار شهید سلیمانی است.

نکتۀ مورد نظر یادداشت حاضر اما این نیست. این است که مناظره را با صدای آشنای سیاوش اردلان و ترجمۀ همزمان او پخش کردند و نظر کارشناسان تلویزیون فارسی بی‌سی‌سی را نیز!یعنی جناب کارشناس رادیو هم مثل دیگران نشسته پای تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی.

آیا در صدا وسیمایی با 40 هزار پرسنل یک مترجم همزمان پیدا نمی‌شود؟ در حالی که می‌دانیم شماری از گویندگان اخبار انگلیسی در معتبرترین مؤسسۀ ترجمۀ همزمان در 100 قدمی سازمان صدا و سیما دوره دیده‌اند.

یا این که نگران بودند اگر با صدای مترجمان خودشان باشد شنونده اعتماد نکند و بگوید این گونه نبوده و مثل دوبلۀ فیلم‌ها دست‌کاری کرده‌اند؟ در این حالت می‌توانستند اصل صدا را پخش و بعد ترجمه کنند و اصلاً نیاز به ترجمۀ همزمان هم نبود. چون همزمان پخش نمی‌شد.

برای صدا و سیمایی که بی‌بی‌سی و خصوصاً تلویزیون فارسی آن را با انواع اتهامات می‌نوازد خوب نیست که بخش‌هایی از سخنان کارشناسان آن -فرشتۀ پزشک و شایان سمیعی- را پخش کنند. مثل این است که امشب تلویزیون بی‌بی‌سی به جای کارشناسان دعوت شدۀ خود نظرات کارشناس رادیو سراسری – آقای بلند‌ اختر- را پخش کند.

این کار تنها در قالب گزارش یا مستند‌سازی خبر (مثل اعلام خبر مرگ امیر کویت از زبان گویندۀ تلویزیون رسمی) توجیه دارد نه این که سخنان کارشناس یک شبکه دیگر را به عنوان یکی از نظرات پخش کنی!

شاید بگویند جنبۀ اعتراف داشته. اما آخر مگر انتخابات در بریتانیا برگزار می‌شود یا خانم پزشک و آقای سمیعی آمریکایی‌اند تا اعتراف دانسته شود؟

مشکل از کجاست؟ روشن است! صدا و سیما اصرار دارد خود را «‌رسانۀ ملی» توصیف کند حال آن که به جای رفتار رسانه‌ای بوق تبلیغاتی است و به جای ملی بودن، یک گرایش خاص سیاسی را نمایندگی می‌کند و وقتی قرار بر رفتار رسانه‌ای باشد یک جای کار می‌لنگد!

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.