در منظومه سیاسی ایران به جایی رسیده‌ایم که نه‌تنها فردی که مسئولیت می‌گیرد به مقامی می‌رسد، بلکه راه برای دیگر منصوبان سببی و نسبی او نیز باز می‌شود. چند سالی است از پدیده «آقازادگی» به «حکم برای داماد» رسیده‌ایم!