اگر از بیمار مراقبت می‌کنید، باید بیشتر به خودتان برسید
عنوان مراقب مناسب هر شغلی نیست. شما تا جایی که می‌توانید و تا حدی که می‌توانید کار می‌کنید. نقش‌های زیادی را بازی می‌کنید، از سرآشپز و پرستار گرفته تا وکیل، همراه، راننده و سایر شغل‌ها. شاید این آن چیزی نباشد که برایش برنامه ریزی کرده بودید اما کاری که در حال حاضر مشغول به آن هستید و به احتمال زیاد از بسیاری جهات در زندگیتان تغییر ایجاد کرده است.
به گزارش تازه‌نیوز، توانایی انجام کار به عنوان یک مراقب بیشتر از قوی بودن از نظر جسمانی است. بله، مراقبت از بدنتان بسیار مهم است، زیرا ممکن است نیاز به خم شدن، بلند کردن و انجام کارهای دیگر داشته باشید که موجب خستگی و درد می‌شود.
توانایی‌های ذاتی نیز به همان اندازمه مهم است. مراقبت از یک عزیز مبتلا به سرطان، پارکینسون، زوال عقل یا سایر بیماری‌های جسمی یا روانی ممکن است سخت و طاقت‌فرسا باشد، به ویژه در بلند مدت. ممکن است احساساتی مانند خشم، اضطراب، افسردگی، ترس، رنج، حسادت، تنهایی یا احساس گناه داشته باشید یا بخواهید این احساسات را نادیده بگیرید.
همیشه تلاش کردن و توجه به نیازهای روحی و روانی بسیار مهم است. اجرای برخی مراحل ساده و تغییر در تفکر می‌تواند به کاهش بار مراقبت کمک کند. کاری را انتخاب کنید که برایتان مناسب باشد.
میزان کارتان را مشخص کنید
حاضرید چه نقش‌هایی را به عهده بگیرید؟ چقدر دشوار باشد؟ شاید بله گفتن به هرکاری خوب باشد اما می‌تواند به سرعت تبدیل به رنج شود. به این فکر کنید که انجام چه کاری برایتان راحت است و چه کاری را نمی‌توانید انجام دهید. محدودیت های کار خود را بشناسید و به آن پایبند باشید.
با خودتان درست رفتار کنید
هیچ دستورالعملی برای کارتان وجود ندارد. شما موفقیت، شکست و طیف وسیعی از احساسات را تجربه خواهید کرد. در پس هر احساس، عصبانیت، احساس گناه و افسردگی وجود دارد و معمولاً همراه با غم و اندوه زیادی است. یک دوست یا درمانگر را پیدا کنید که بتواند حرف‌های شما را بشنود و به شما کمک کند.
دیگران را ببخشید
اگر شخصی که از او مراقبت می‌کنید در گذشته موجب اندوهی در شما شده است، ممکن است از او کینه به دل بگیرید. طبیعی است اما کار سخت می‌تواند مراقبت را حتی سخت‌تر کند. دیگران را ببخشید تا رها شوید و با نگرش مثبت به پیش بروید.
تابع ایمانتان باشید
وقتی زمان زیادی را صرف رسیدگی به بیمار می‌کنید، ممکن است ایمانتان را متزلزل کند. شک کردن و پرسش کردن اشکالی ندارد. این بخشی از مسیر به سوی پذیرش است. اگر از یک دین یا مسیر معنوی پیروی می‌کنید، تا جایی که می‌توانید ارتباط خود را با آن حفظ کنید. اگر انجام خدمات منظم برایتان بسیار سخت به نظر می‌رسد، برای انجام مراسم یا دعای روزانه وقت بگذارید، حتی اگر فقط چند دقیقه باشد. اگر اعتقادی به آن دین ندارید، به آنچه که به آن اعتقاد دارید ایمان بیاورید و به مراقبت‌هایی که انجام می‌دهید، معنا ببخشید.
کارتان را تغییر دهید
سخت است که همیشه مراقب باشید. تا جایی که می‌توانید با پارتنر خود از نقش‌تان خارج شوید. فعالیتی را پیدا کنید که بتوانید با هم انجام دهید و برای هر دو شما سرگرم کننده باشد و حتی یک ساعت نیز فعالیت‌تان را تغییر دهد.
تفکرتان را مرور کنید
یکی از معدود مواردی که می‌توانید کنترل کنید، نگرش و دیدگاه شماست. پس از کار مراقبت، آیا چیز جدیدی را از خودتان آموخته‌اید؟ آیا روابط‌تان را با یکی از اعضای خانواده یا با دوست‌تان تقویت کرده‌اید؟ تمرکز بر جنبه‌های مثبت مراقبت، موجب ایجاد تعادل در مشکلات می‌شود.
به دنبال پشتیبانی باشید
اگرچه ممکن است زحمت آن را احساس نکنید اما تنها نیستید. بسیاری از افراد دیگر نیز با همان کارهایی که شما انجام می‌دهید آشنا هستند و همان احساس را دارند. به دنبال یک گروه حمایتی باشید که مطابق با برنامه شما کار می‌کنند: حمایت عاطفی، آموزش و ارتباط‌تان را با آنها حفظ کنید.
یاد بگیرید و رشد کنید
به جای اینکه خود را به خاطر اشتباهات مورد انتقاد قرار دهید، روی چیزهایی که می‌توانید بیاموزید، تمرکز کنید. “چگونه می‌توانم در آینده آن را بهتر انجام دهم؟” این طرز تفکر شما را قوی‌تر می‌کند نسبت به اینکه خود را سرزش کنید و بگویید “من باید بیشتر می‌دانستم”.
احساسات خود را درک کنید
اگر احساسات خود را نادیده بگیرید، نمی‌توانید تحمل‌تان را افزایش دهید. مکان‌های امنی را برای ابراز احساسات خود پیدا کنید. یک دوست یا درمانگر و اجازه دهید تا احساسات شما براحتی بروز کند.
از جملات تاکیدی مثبت استفاده کنید
یک جمله را برای یک روز، یک هفته یا یک ماه انتخاب کنید. با خودتان مرور کنید، یک یادآوری روی تلفن همراه خود تنظیم کنید یا آن را روی دفتر یادداشت‌تان بنویسید و یا آن را در ماشین یا روی آینه حمام قرار دهید. هر بار که اطلاعات مثبت از خودتان دریافت می‌کنید، عضله آن بیشتر انعطاف‌پذیر می‌شود. سعی کنید به خودتان بگویید:
من به تنهایی کافی هستم.
من خودم را دوست دارم و می‌پذیرم که روزهای خوب و بد در زندگیم وجود دارد.
من تنها نیستم.
من از عزیزانم سپاسگزارم.
همواره یادتان باشد که بخندید. به خودتان اجازه دهید تا قسمت های طنز مراقبت را بیابید و در مواقع مواجهه با سختی‌ها بخندید. کمی شادی تا حد زیادی تاثیر دارد. همچنین یادآوری آن نیز مفید است و نیازی نیست همیشه جدی باشید.
منبع: سلامت
بیشتر بخوانید:
