به گزارش تازهنیو، احمد زید آبادی در اعتماد نوشت:
در سفر نوروزی با مردمانِ ساکن حاشیه مرکزی کویر ایران به گفتوگو نشستم. عموم آنها به طرز بیسابقهای از شرایط زندگی خود و وضعیت کشور ناراضی بودند. حرفهای من در مقابل اظهارنظرهای تند آنها واقعا «محافظهکارانه» به حساب میآمد.
بسیاری از آنان نسبت به آینده کشور، سخت بدبین و نومید بودند و شماری از مردم عادی و غیرسیاسی هم که به «حسن نیت» سید ابراهیم رییسی برای حل معضلات کشور باور داشتند، تنها امیدشان به احیای برجام بود.
در نگاه بسیاری از مردم، احیای برجام فقط توافقی برای فروش نفت و لغو تحریمهای اقتصادی نیست، بلکه نشانه و نمادی از رویکرد تازهای در اداره کشور است؛ رویکردی که امیدوارند همراه با تمرکز بر امر توسعه همهجانبه و حل مشکلات واقعی جامعه و فاصله گرفتن از جنجالهای پوچ و منفصل از زندگی آنها باشد. از این رو، تاخیر در امضای توافقنامه جدید برجام، افراد زیادی را کلافه و عصبی کرده است و برخی از آنها میپرسند: پس این «نزدیک بودن توافق» چه زمانی است که به سر نمیرسد؟
در واقع، فراز و فرودهای روند مذاکرات و بیم و امیدها و سرد و گرم شدنهای متناوبِ ناشی از آن، بخشی از جامعه را نسبت به امضای توافق بیحس و بیتفاوت کرده است. بر خلاف نظر پارهای از محافل رسانهای و رسمی، این بیتفاوتی به معنای پذیرش ادعای عدم پیوند وضعیت اقتصادی کشور با امضای برجام نیست، بلکه به معنای نومیدی از بهبود وضعیت جامعه است.
به نظرم مذاکرات برجام بدون هر گونه دلیل موجهی، در روندی فرسایشی گرفتار افتاده و از این جهت احیای توافق با تاخیر زیادی روبرو شده است. تاخیر در امضای برجام به سود دشمنان این توافق است و حتی میتواند اصل آن را به مخاطره بیندازد.
احزاب راستگرای اسراییل که با احیای برجام سر ناسازگاری و خصومت دارند، در حال گفتوگو با غربیها و کشورهای عرب منطقهاند تا آنها را متقاعد کنند که احیای توافق، صرفا به نفع جمهوری اسلامی است و در عین حال، عدم احیای آن، به دیگر کشورها ضرر و زیانی وارد نخواهد کرد.
- بیشتر بخوانید: به حکم قرآن حق ندارید توافق برجام را نپذیرید!