دلاری که دو ماه پیش با افزایش تنش‌های سیاسی میان ایران و اسرائیل مرز ۶۵ هزار تومان را رد کرد و بازار برای دیدن رنگ دلار ۷۰ هزار تومانی خود را آماده می‌کرد، این روز‌ها با شور و حال برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری در مرز ۶۰ هزار تومان بالا و پایین می‌شود. اما مطالبه فعالان بازار و مردم متقاضی ارز از دولت چهاردهم چیست؟
به گزارش تازه‌نیوز، فعالان بازار ارز بر این باورند اگر دلار رقمی را تجربه کرد، دیر یا زود به آن خواهد رسید؛ همانطور که در اسفند ۱۴۰۱ دلار ۶۰ هزار تومان شد، اما در بهار ۱۴۰۲ به ۵۰ هزار تومان بازگشت، اما این روز‌ها باز هم دلار پایین‌تر از ۶۰ هزار تومان نیست.
اوضاع زمانی به هم می‌ریزد که وقتی در بازار می‌روی و برای گران شدن پایه‌ای‌ترین و روزمره‌ترین کالا‌ها گلایه می‌کنی، فروشنده حق به جانب رفتار کرده و می‌گوید: «کجای کاری، دلار ۷۰ تومن شده. از این گرون‌تر هم همه چی میشه». این استقبال از گرانی درحالیست که هنوز دلار ۷۰ هزار تومانی در بازار جا نیفتاده، اما انگار کاهش نرخ دلار هیچ وقت قرار نیست جا بیفتد و کالا‌ها را ارزان کند.
خیابان قیمت اقلام در ایران یک طرفه است؛ با قیمت دلار افزایش می‌یابد و با کاهش آن هیچ وقت راه رفته را برنمی‌گردد. شاید در برخی از کالا‌های وارداتی مانند موبایل و لوازم الکترونیکی، کاهش نرخ ارز تاثیری بر آن داشته باشد، اما برای سایر اقلام به‌ویژه کالا‌های مصرفی و روزانه، این روند صادق نیست.
حال که اقتصاد ایران و وضعیت معیشت مردم ارتباط مستقیمی با دلار دارد، بدیهیست که چشم‌ها بیشتر بر نرخ لحظه‌ای این اسکناس‌های ارزشمند متمرکز باشد. بازار آزاد به عنوان تصمیم‌گیر قیمت دلار، در این روند جایگاهی جدی داشته و هیچ گاه برای تغییر تحولات لحظه‌ای این قیمت‌ها، از هیچ تلاشی فروگذار نکرده است. این روز‌ها هم که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در کنار تصمیمات داخلی واپسین روز‌های دولت سیزدهم، بهانه‌های مختلفی برای نوسانات نرخ ارز فراهم می‌کند.