رویداد۲۴ نوشت: از زمان آغاز جنگ ۱۲ روزه اخیر بین ایران و اسرائیل، سیاست‌ها و رویکردهای امنیتی در قبال مهاجران افغانستانی تغییرات محسوسی داشته است. به‌ویژه در هفته‌های نخست پس از جنگ، خبرهایی از بازداشت‌های دسته‌جمعی مهاجران غیر قانونی، تخلیه اجباری سکونت‌گاه‌ها و حتی گزارش‌هایی از بازگرداندن اجباری آنان به افغانستان منتشر شد. این برخوردها با توجه به اینکه بسیاری از این افراد نه تنها مجرم نبوده بلکه دارای سابقه سکونت طولانی و حتی متولد ایران بودند؛ حاشیه ساز هم شد.
در برخی استان‌ها، محدودیت‌های تازه‌ای برای سکونت یا خدمات آموزشی و درمانی مهاجران وضع شد. در مواردی نیز، حتی کودکانی که در مدارس ایران تحصیل می‌کردند با خطر اخراج از مدرسه مواجه شدند.
اکنون، اما همزمان با طرح ساماندهی به وضعیت مهاجران غیرقانونی در کشور، برخی مقامات مسئولان فرضیه نقش داشتن افغان‌ها در جاسوسی برای اسرائیل را رد کرده و از پروژه اتباع هراسی می‌گوینند. مثلا منان رئیسی نماینده مردم قم در مجلس، در اظهارنظری که واکنش‌های گسترده‌ای را برانگیخت، صراحتاً گفت: «در میان جاسوسان اسرائیل حتی یک مهاجر افغانستانی هم نداریم». او با اشاره به جلسه‌ای که با مقامات امنیتی داشته، تأکید کرد که از آغاز جنگ تاکنون، حتی یک مورد جاسوسی از میان اتباع گزارش نشده است. او این فضا را ناشی از آنچه «اتباع‌هراسی» نامید دانست و گفت: «بسیاری از این مهاجران، مدافعان حرم بودند. این‌گونه برخوردها هم از نظر انسانی و هم از منظر امنیتی اشتباه است».
منصور حقیقت‌پور، نماینده پیشین مجلس و کارشناس امنیتی نیز در مصاحبه‌ای گفت: «تقلیل موضوع نفوذ به چند افغانستانی سرپوش گذاشتن بر کم‌کاری‌هاست. حتی من باور دارم دادن آدرس غلط که افغان‌ها عامل نفوذ بوده‌اند هم بخشی از پروژه نفوذ است، زیرا با این آدرس غلط مسئولان دنبال ریشه‌های اصلی نفوذ نمی‌روند.»
این اظهارات در تضاد آشکار با رویکردی است که از سوی مسئولان در پیش گرفته شده و در راستای آن شاهد اخراج مهاجران افغان هستیم.
مهاجرانی که سال‌ها در ایران زندگی کرده، کار کرده و فرزندانی متولد همین خاک دارند، حالا باید ثابت کنند که «جاسوس نیستند»؛ آن هم در شرایطی که برخی مقامات رسمی تأکید می‌کنند هیچ مدرکی علیه آنان وجود ندارد.
نظر شما