فوتبال۳۶۰ نوشت: میگل آنخل روسو، سرمربی بوکاجونیورز پس از یک نبرد طولانی با سرطان درگذشت. باشگاه روز چهارشنبه این خبر را اعلام کرد. او ۶۹ سال داشت و دوران حرفه‌ای گسترده‌ای در بیش از ۱۰ باشگاه در آرژانتین، شیلی، مکزیک، اسپانیا و کلمبیا در کارنامه خود می‌دید.
بوکاجونیورز در صفحات خود در شبکه‌های اجتماعی این باشگاه نوشت: «باشگاه اتلتیکو بوکاجونیورز با اندوه عمیق درگذشت میگل آنخل روسو را اعلام می‌کند. میگل یک اثر پاک‌نشدنی بر نهاد ما می‌گذارد و همیشه یک نمونه از شادی، صمیمیت و فداکاری خواهد بود. ما در این دوران غم و اندوه در کنار خانواده و عزیزان او هستیم. خداحافظ، میگل عزیز!»
روسو در سال ۲۰۱۷ به سرطان پروستات مبتلا شد و در ماه ژوئن قرارداد سرمربیگری بوکاجونیورز را برای سومین دوره پذیرفت. او قبلاً در سال ۲۰۰۷ و از ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ سرمربی این تیم نام داشت.
آخرین رقابت بزرگ روسو با بوکاجونیورز در جام جهانی باشگاه‌های ۲۰۲۵ بود. او تیم را در لیگ محلی هدایت کرد اما در پایان ماه گذشته با وخامت وضعیت سلامتی‌اش، مرخصی گرفت.
آخرین مسابقه او روی نیمکت بوکاجونیورز در ۲۱ سپتامبر مقابل سنترال کوردوبا در استادیوم لا بومبونرا رقم خورد. از آن زمان، دستیاران او یعنی کلائودیو اوبدا و خوونال رودریگس، مسئولیت هدایت تیم را بر عهده گرفته‌اند.
روسو در آرژانتین سرمربیگری ۹ تیم دیگر را هم به عهده گرفت. سان لورنزو (۰۹-۲۰۰۸ و ۲۵-۲۰۲۴) و راسینگ کلوب (۲۰۱۰) از جمله آن‌ها هستند. او در خارج از کشور، سرمربی یونیورسیداد شیلی، سالامانکای اسپانیا، مورلیا مکزیک، میلیوناریوس کلمبیا، آلیانزا لیما پرو، سرو پورتنیو پاراگوئه و النصر عربستان سعودی بود.
روسو به عنوان یک بازیکن، در خط هافبک استودیانتس دلاپلاتا درخشید. او اولین بازی حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۷۵ انجام داد و تمام دوران بازی خود را در آنجا گذراند. او قبل از بازنشستگی در سال ۱۹۸۸، عناوین لیگ را در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳ به دست آورد.
میگل آنخل روسو یکی از محترم‌ترین چهره‌های فوتبال آرژانتین به شمار می‌رفت و به دلیل دستاوردهایش به عنوان یک بازیکن و یک مربی مورد تجلیل قرار گرفت. روسو در ۹ آوریل ۱۹۵۶ در لانوس واقع در شهر بوئنوس‌آیرس به دنیا آمد. او تمام دوران بازی خود را از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۸ با استودیانتس دلاپلاتا سپری کرد. روسو به عنوان یک هافبک دفاعی، به خاطر هوش، اخلاق کاری و رهبری خود در زمین شناخته می‌شد.
او بیش از ۴۰۰ بازی برای استودیانتس انجام داد، ۱۱ گل به ثمر رساند و نقش حیاتی در موفقیت تیم در اوایل دهه ۱۹۸۰ داشت. او به آن‌ها کمک کرد قهرمانی منطقه‌ای در سال ۱۹۸۲ و قهرمانی ملی در سال ۱۹۸۳ را کسب کنند. روسو بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵، عضو تیم ملی آرژانتین بود. او ۱۷ بازی ملی انجام داد و یک گل به ثمر رساند. اگرچه او برای ترکیب جام جهانی ۱۹۸۶ در نظر گرفته شده بود، مصدومیت‌ها مانع از پیوستنش به تیم قهرمان آرژانتین شد.
روسو پس از بازنشستگی به عنوان بازیکن، دوران مربیگری خود را در سال ۱۹۸۹ آغاز کرد و به مربیگری باشگاه‌های متعددی در سراسر آرژانتین و خارج از کشور، از جمله تیم‌هایی در شیلی، مکزیک، پاراگوئه، کلمبیا، اسپانیا، عربستان سعودی و پرو ادامه داد. او به خاطر سبک مربیگری منظم، هوش تاکتیکی و توانایی خود در بازسازی تیم‌های مشکل‌دار شناخته شد. از جمله بزرگ‌ترین دستاوردهای او به عنوان مربی، هدایت ولز سارسفیلد به عنوان قهرمانی فصل ۲۰۰۵ لیگ آرژانتین و رهبری بوکاجونیورز برای کسب جام لیبرتادورس ۲۰۰۷، معتبرترین رقابت باشگاهی آمریکای جنوبی بود. همچنین موفقیت‌های داخلی زیادی با میلیوناریوس در کلمبیا و روساریو سنترال در آرژانتین به دست آورد و توانایی خود را در انطباق با فرهنگ‌ها و محیط‌های مختلف فوتبال ثابت کرد.
شخصیت آرام، اخلاق قوی و تمرکز روسو بر کار تیمی، احترام عمیقی را در سراسر آمریکای جنوبی برای او به ارمغان آورد. فراتر از جام‌ها به خاطر ثبات و حرفه‌ای‌گری مورد تحسین قرار گرفت. روسو در سال ۲۰۱۷ به سرطان پروستات مبتلا شد اما با وجود بیماری با عزم و وقار به مربیگری ادامه داد و برای یک دوره دیگر در اوایل دهه ۲۰۲۰ به بوکاجونیورز بازگشت. انعطاف‌پذیری در مواجهه با بیماری، انعکاسی از نظم دوران حرفه‌ای او را تعریف کرد. میگل آنخل روسو در ۸ اکتبر ۲۰۲۵ در سن ۶۹ سالگی در بوینوس آیرس درگذشت. او نه تنها به عنوان یک مربی موفق و یک بازیکن برجسته، بلکه به عنوان نمادی از پشتکار، هوش و صداقت در فوتبال به یاد آورده می‌شود. میراثش عمیقاً در قلب بازیکنان و هواداران ریشه دوانده است.