گفت،
سنگی که طاقت ضربه های تیشه را ندارد، به تندیسی زیبا بدل نخواهد شد.
میبخشید اگر الگویی نبودیم که مقبول نظر افتد چون اصلا الگو نبودیم. کی گفت که بودیم؟
در جهانی که زیستگاه مردان و زنانی بزرگ بوده، ما را چه به الگو بودن؟ همواره خود جوینده الگویی بودیم تا رمز جاودانگی بیاموزیم.
و نیافتیم مگر در سیر آنان که دلسپرده راه حق و حقیقت بودند و جان بر سر این عشق به جان آفرین پیشکش کردند.
بسیارند. بجویید، میابید.
درست میگویید. وصلم. اما نه به آنجا که پندار شماست.
به ریسمانی که به آن چنگ زدم تا پراکنده و متلاشی نشوم.
حبل الله، که از مهر و کرامتش در دسترس همگان است. اگر نمبینیم، مشکل از ماست. قدر دان مهر عزیزانی هستم که همواره و در هر شرایط بنده را از لطف حمایت خود محروم نکردند. برایشان طول عمر با عزت و عاقبت خیر آرزو میکنم.
اما
نارفیقان نسبتا محترم. سیر بنده کوچک در طی بیست و هفت سال از عمق ناکجا و رسیدن به اینجا در پیشگاه چشمتان نبود؟
آنچه که غیر از خدای بزرگ و ارادت به خاصان درگاهش مرا به پیوند با آن نسبت میدهید، چنانچه میتوانستند، خود را از گزند های روزگار حفظ میکردند.
و گرنه من بنده آن دمم که ساقی گوید، یک جام دگر بگیر و من نتوانم.
قصه کوتاه که متاسفم که آنچه انتظار داشتید نبودم چون وامدارتان نبودم.
گفت، آنچه هستی هدیه خداست به تو و آنچه میشوی هدیه توست به خدا.
غایتم تبدیل این وجود خاکسار به گوهری ست در شان پیشکش به پیشگاه پروردگار. همین و بس.
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود.
از آنجایی که بنده متعلق به نسل فضای مجازی نیستم، ترجیح میدهم ادامه زندگی را همچون پیش، در فضای حقیقی تجربه کنم. لذا از اینستاگرام، رفع زحمت میکنم و دنبال کنندگان مجاز را با دنیای خود تنها میگذارم.
حق ماندگار، پایدار، و نگهدار.
آمین.
امضا، شهاب حسینی، ملقب به صفر کله گنده.
