- سکوت رئیسی در مورد فیلترینگ صدای نماینده مجلس را در آورد
- ویدئو| میکروفن نماینده چابهار در مجلس قطع شد!
- نماینده مجلس: حفظ نظام حتی از حفظ جان امام زمان هم مقدمتر است
۱. تقویت جذابیتهای قانونی و مقرراتی مناطق برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان به ویژه تسهیل کامل کسبوکار و برخورداری از معافیتهای مالیاتی و گمرکی
۲. ارائه پیشنویس لایحه اصلاح قانون چگونگی اداره مناطق آزاد
۳. تکمیل رویههای مبارزه با قاچاق کالا و ارز با تأکید بر محصور بودن مناطق و استقرار گمرک در دربهای خروج و اتصال به سامانههای حاکمیتی
۴. تمرکز بر کیفیت (نه گسترش کمی) مناطق آزاد با هدف تحقق بند (۱۱) سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی
۵. رصد دقیق عملکرد مناطق در گسترش صادرات و افزایش پیوند اقتصادی با کشورهای همسایه و ترغیب سرمایهگذاری و مشترک
۶. وضع قواعد عزل و نصب مدیران شایسته برای مناطق و شفافیت عملکردی مالی برای سازمان منطقه
۷. اصلاح نظام درآمدی سازمانهای مناطق با هدف کاهش تمایل به واردات و واگذاری اراضی
۸. تقویت مدیریت متمرکز مناطق و حذف ناهماهنگیها با اجرای ماده (۶۵) قانون احکام دائمی برنامههای توسعه
۹. ایجاد ظرفیت دور زدن تحریمهای ظالمانه
۱۰. نقشآفرینی در توسعه جوامع محلی، توانمندسازی و کاهش محرومیت
مشخص است که تقریبا از روی قبلی کپی شده و کسی نیست بپرسد در این ۱۳ ماه این کارها شد یا نشد؟ اگر شد چرا از دیگری هم میخواهند و اگر نشد چرا نشد؟ لابد سال بعد در آذر ۱۴۰۲ عین همینها را برای نفر سوم مینویسند!
پنجم: مشکل دولت رئیسی با تغییر مدیران حل نمیشود. چون ریشه مشکل در نوع نگاه آنان است. مناطق آزاد حاصل نگاه متفاوت در دولت سازندگی با الگوپذیری از چین پس از مائو بود که مناطقی را به صورت پایلوت انتخاب کرد تا سیاستهای اقتصاد آزاد را در آنها به اجرا بگذارد.
در دولتهای سازندگی و اصلاحات و اعتدال مدیرانی چون اکبر ترکان، مرتضی بانک، مهرعلیزاده و یزدانپناه در کیش و مرحوم سیاوش سمیعی در اروند با عمق جان به منطقه آزاد باور داشتند و با همین نگاه و رها از ضوابط دستو پاگیر ایدههایی را به اجرا گذاشتند. چون در مناطق آزاد مدیر اختیار تام دارد و بقیه زیر نظر او باید باشند و از مزاحمتها و موازیکاریهای جاهای دیگر کمتر خبری بود.
انتقادها هم البته کم نبود از جمله اینکه مناطق آزاد خصوصا برخی از آنها به جای سکوی صادرات به دروازه واردات تبدیل شدهاند یا برخی واگذاری اراضی رانتزا بوده، ولی هر چه بود دبیران و مدیران آنها باور و نگاه توسعهای داشتند و سالها در عرصههای مختلف اقتصادی و نه کمیته امداد تجربه اندوخته بودند و از داوری مسابقه تلویزیونی به وزارت و دبیری نرسیده بودند.
بحث توانایی هم نیست و چه بسا دبیر جدید ابتکارات و جوانگراییهایی هم داشته باشد. منتها موضوع این است که آقای عبدالملکی اساسا به این نحله فکری تعلق ندارد و حتی سابقه اجرای پروژهها را هم مثل سردار محمد ندارد و از حالا میتوان حدس زد یک عده از مدیران را تغییر میدهد تا نوبت به تغییر خودش و جایگزینی سومی برسد و باز برای او بنویسند: نظر به تجربیات ارزشمند جنابعالی، اقدام کنید به ارایه پیشنویس لایحه اصلاح نحوه اداره مناطق آزاد و تمرکز بر کیفیت (نه گسترش کمی) مناطق آزاد. در این که شاخصهای کیفیت را چگونه تعیین میکنند نیز الله اعلم.
البته یک وجه مناسبت در این جا پیدا شد و آن هم اینکه چنانکه پیشتر اشاره شد دبیر جدید با افزایش شمار مناطق آزاد مخالف بود و در حکم هم آمده کیفی و تعدادی نه. منتها آقای رئیسی هم باید یادش باشد که در سفر به مناطقی که خواهان تأسیس مناطق آزاد هستند وعده ایجاد منطقه آزاد جدید ندهد، چون قرار بر گسترش کیفی است نه کمی.