مسیر زنگزور و تلاش باکو و آنکارا برای ایجاد خط آبی رنگ[/caption]
«سید محمدرضا دماوندی» کارشناس مسائل قفقاز در این زمینه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار داشت: ادعای اردوغان برای ایجاد صلح و ثبات در منطقه، صرفا یک بازی سیاسی است و می‌خواهد ایران را تخریب کند. در واقع این‌ها حرکت‌های ایذائی است که اردوغان انجام می‌دهد، همان‌طور که می‌دانیم ایران به تمام مناطق از طریق آذربایجان و نخجوان دسترسی دارد و نیازی به ایجاد این کریدور ندارد، لذا معتقدم در صورتی که بند ۹ قرارداد صلح ۲۰۲۰ و احیای راه‌های مواصلاتی محقق شود، در این صورت همه نفع می‌برند. این در حالی است که هدف اصلی‌شان را اعلام نمی‌کنند. این‌ها طبیعی است با این حرکت پیام می‌دهند.
بر اساس بند ۹ توافقنامه صلح ۲۰۲۰ میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان که با وساطت روسیه انجام شد، آمده است: کلیه فعالیت‌های اقتصادی و حمل‌ونقل در منطقه بلامانع است. ارمنستان ایمنی ارتباطات حمل‌ونقل بین مناطق غربی جمهوری آذربایجان و جمهوری خودمختار نخجوان را به منظور سازماندهی حرکت بدون مانع شهروندان، وسایل نقلیه و بار در هر دو جهت تضمین می‌کند. کنترل حمل و نقل توسط ارگان‌های سرویس مرزی روسیه انجام می‌شود. با توافق طرفین، ساخت زیرساخت‌های جدیدی که جمهوری خودمختار نخجوان را با مناطق آذربایجان پیوند می‌دهد، انجام می‌شود.
بنابراین طرفین در این توافقنامه پذیرفتند که راهی از استان سیونیک در جنوب ارمنستان برای دسترسی جمهوری آذربایجان به جمهوری خودمختار نخجوان گشوده شود که آن نیز مورد حفاظت نیروهای روس قرار گیرد. در این بند از بیانیه تنها به موضوع ارتباطات حمل‌ونقل مسافر و کالا اشاره شده و موضوعی مانند کریدور که کارکردهای سیاسی و امنیتی دارد، وجود ندارد.
ترکیه اما تلاش می‌کند تا کریدور زنگزور ایجاد شود و بتواند به سهولت به راه‌های ارتباطی و حمل‌ونقل و همچنین مسیر تجاری از چین به اروپا دسترسی داشته باشد، از این رو طی سال‌های اخیر روابط خود را در ابعاد مختلف نظامی و اقتصادی با آذربایجان تقویت کرده تا بتواند از مزیت‌های این منطقه بهره ببرد.
«الهام علی‌اف» رئیس‌جمهور جمهوری آذربایجان در دیدار با اردوغان در نخجوان گفت: متأسفانه زنگزور غربی توسط مقامات شوروی از آذربایجان جدا شد و به این ترتیب ارتباط جغرافیایی قسمت اصلی آذربایجان و نخجوان قطع شد. ما با حمایت از یکدیگر با ترکیه، مسائل منطقه را در مسیر درست هدایت می‌کنیم. ما صلح و ثبات در منطقه می‌خواهیم نه جنگ.
جمهوری آذربایجان هفته گذشته و به بهانه انفجار مین توسط ارمنی‌های مستقر در قره‌باغ که به کشته‌شدن هفت نیروی پلیس جمهوری آذربایجان منجر شد، از آغاز «اقدامات ضدتروریستی محلی در قره‌باغ برای بازگرداندن نظم قانون اساسی» خبر داد و به بخش‌هایی از این منطقه که هنوز در کنترل ارمنستان بود، حمله کرد. درگیری‌ها پس از ۲۴ ساعت و با میانجیگری روسیه پایان یافت و ارمنی‌های قره‌باغ با پذیرش شروط باکو که اصلی‌ترین آن خلع سلاح آن‌ها بود، به آتش‌بس تن دادند.
طبق اعلام وزارت دفاع جمهوری آذربایجان، در این عملیات ۱۹۲ نفر از نظامیان این کشور کشته و ۵۱۱ نفر هم مجروح شدند.
حدود ۱۲۰ هزار نفر از ساکنان قره‌باغ نیز در حال عزیمت از این منطقه به قلروز ارمنستان هستند و طبق آخرین آمارها، بیش از ۶۵ هزار نفر وارد این کشور شده اند.
علی‌اف پس از این عملیات و در اظهاراتی بیان کرد که «اگر سه سال پیش، در نتیجه جنگ دوم قره‌باغ، به اشغال پایان دادیم، در ۲۳ آوریل با ایجاد یک پاسگاه مرزی در مرز آذربایجان و ارمنستان در جهت لاچین، تمامیت ارضی خود را به طور کامل احیا کردیم. ما حاکمیت خود را به طور کامل تامین و احیا کردیم، در نتیجه فعالیت‌های ضدتروریستی در کمتر از ۲۴ ساعت ارتش ارمنستان که به طور غیرقانونی در خاک آذربایجان بود، تسلیم شد، شرایط ما را پذیرفت و آذربایجان به طور کامل حاکمیت خود را تضمین کرد».
با درک این شرایط، باید نگاه عمیق‌تری به ادعای ترکیه و آذربایجان مبنی بر این که ایجاد کریدور زنگزور به نفع کشورها و امنیت منطقه است، داشت. توسعه طلبی و زیاده‌خواهی برای دسترسی به راه‌های مواصلاتی و منطقه‌ای با جایگاه استراتژیک و با اهمیت اقتصادی در این منطقه جغرافیایی مسئله‌ای نیست که بتوان به راحتی گفت صلح و ثبات را برای منطقه می‌خواهند.
قطع به یقین دسترسی کامل ترکیه به منطقه قفقاز جنوبی آن هم با اقداماتی که طی سه سال اخیر در حمایت کامل و بی چون و چرا از جمهوری آذربایجان داشته موضوعی نیست که به سادگی از کنار آن بتوان گذر کرد. طبیعی است در چنین شرایطی جمهوری اسلامی ایران با توجه به آنچه در منطقه می‌گذرد باید نگاه واقع بینانه‌تری نسبت به تحولات اخیر در منطقه داشته باشد و در عین حال مراقب باشد تا در تله نیفتد.