از سال ۱۳۹۸ به بعد مردم وارد یک مبارزه منفی با مسئولان شدند/ شکاف بین مردم و مسئولان با حل مشکلات اقتصادی ترمیم نخواهد شد
یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: از ۱۳۹۸ بودند کسانی که نسبت به تشدید فاصله بین مردم و مسئولان هشدار می دادند و معتقد بودند سختگیری در تأییدصلاحیت نامزدها می تواند فاصله بین مردم و حاکمیت را زیادتر کند اما متأسفانه خیلی توجهی به این مسئله نشد چون معتقدند بودند که باید بنیان های اعتقادی نظام را مستحکم کرد، حتی اگر این مسئله منجر به حضور نیافتند ۷۰ تا ۷۰ درصد مردم پای صندوق های رأی شود.
به گزارش تازه‌نیوز، این روزها اختلاف بین مسئولان و مردم بیش از پیش به چشم می آید. مسئولان از عدم همکاری و انتظارات ماورایی مردم گلایه دارند و مردم نیز معتقدند مسئولان به مطالبه آنها توجه نمی کنند و صرفا یکسری وعده های شفاهی می دهند اما در موقع اجرا دقیقا عکس وعده ها عمل می کنند. حال این سئوال پیش می آید که برای ترمیم شکاف بین مردم و مسئولان چه اقداماتی باید انجام شود.
محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا درباره عوامل ایجاد شکاف بین مردم و مسئولان گفت: این موضوع ربطی به سال های اخیر ندارد. همواره این نگرانی در بین دلسوزان بود و جامعه شناسان و مردم شناسان همواره موضوع فاصله بین مسئولان و مردم را به عنوان یک آسیب مدنظر داشتند و نسبت به آن هشدار می دادند.
به نقل از نامه نیوز بخش هایی از گفت وگوی مهاجری را در ادامه می خوانید:
خاطرم است که از اواسط دهه هفتاد جلساتی در استانداری تهران درباره این موضوع برگزار و این هشدار همواره مطرح می شد که راه مسئولان و مردم در حال زاویه پیدا کردن از یکدیگر است. به عبارت دیگر نگرانی از ریزش سرمایه اجتماعی نظام جمهوری اسلامی یک دغدغه مهم و بزرگی بود.
برخی ها برای ترمیم فاصله بین مردم و مسئولان راه حل هایی پیشنهاد دادند؛ مثلا در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی موضوع جامعه مدنی مطرح شد تا جامعه مدنی فاصله بین مردم و مسئولان را پر کند و آنها را با هم آشتی دهد. با وجود این راه حل های مختلف، به نظر می رسد تلاش های به کار رفته خیلی منتج به نتیجه نشد.
از زمان دولت احمدی نژاد، برخی ها دوقطبی را تحت عنوان جریان انقلاب و جریان لیبرال تعریف کردند و این دوقطبی در فرهنگ سیاسی ما معنادار شد. اصرار بر این دو قطبی فاصله بین مردم و مسئولان را زیادتر کرد؛ حتی بین خود مردم نیز انشقاق هایی به وجود آمد. شاید بتوان گفت یکی از نقاط عطف نیز انتخابات سال ۱۳۸۸ و حوادث بعد از آن بود که عامل اصلی آن وقایع آقای احمدی نژاد و باند او همراهش بودند و ایجاد فاصله بین مردم با نظام و مردم با دولت و مردم با مردم دخالت داشتند.
در سال ۱۳۹۲ آقای روحانی با شعار رفع تحریم ها نامزد شد با پیروزی او در انتخابات یک اجماع انسجام نسبی در جامعه و بین مردم و حاکمیت به وجود آمد که تا حدودی فاصله های ایجادشده کاهش یافت اما همان جریانی که در زمان اصلاحات تلاش کرد در جامعه ایجاد دوقطبی کند، در زمان دولت آقای روحانی نیز برای ایجاد انشقاق و تفرق تمام همت خود را به کار گرفت. نتیجه این سمپاشی ها، دور شدن مردم از مسئولان و حاکمیت بود.
در سال های اخیر نه تنها آن شکاف و فاصله کمتر نشد بلکه بیشتر هم شد. اگر در مقطعی اختلاف بین مردم و مسئولان بر سر مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بود، در سال های اخیر مسئله اقتصاد به همه آنها ضریب داد و امروز مشاهده می کنیم که جامعه دچار یک یأس و ناامیدی نسبت به آینده شده است.
از سال ۱۳۹۸ به بعد مردم وارد یک مبارزه منفی با مسئولان شدند که نمود این مبارزه را در کاهش مشارکت در انتخابات می بینیم. انتخابات مجلس یازدهم سال ۹۸ ، انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ و انتخابات مجلس ۱۴۰۲ با کاهش شدید مشارکت مردم برگزار شدند.
از ۱۳۹۸ بودند کسانی که نسبت به تشدید فاصله بین مردم و مسئولان هشدار می دادند و معتقد بودند سختگیری در تأییدصلاحیت نامزدها می تواند فاصله بین مردم و حاکمیت را زیادتر کند اما متأسفانه خیلی توجهی به این مسئله نشد چون معتقدند بودند که باید بنیان های اعتقادی نظام را مستحکم کرد، حتی اگر این مسئله منجر به حضور نیافتند ۷۰ تا ۷۰ درصد مردم پای صندوق های رأی شود.
شکاف بین مردم و مسئولان با حل مشکلات اقتصادی ترمیم نخواهد شد؛ اگر مشکلات اقتصادی وجود نداشته باشد راه های نرم افزاری برای برطرف کردن شکاف بین مردم و مسئولان سریعتر و بهتر جواب می دهد. به عبارت دیگر اگر مشکلات اقتصادی رفع شود، سایر موضوعات را می شود به مسئله مورد توجه مردم تبدیل کرد؛ در آن زمان جامعه مدنی، چهره های موثر سیاسی و فرهنگی و اجتماعی می توانند به میدان بیایند و برای ایجاد همبستگی بیشتر در جامعه تلاش کنند.
