یک ماجرای عجیب درباره سقوط هواپیما در دی‌ماه
اولین سانحه سقوط هواپیما در ایران، به دی‌ماه برمیگردد…حادثه‌ای تلخ که داستان عجیبی در حاشیه آن شکل گرفت.
به گزارش تازه نیوز، سقوط هواپیما، همیشه برای مردم تلخ بوده…حادثه‌ای که هیچگاه نمی‌توان آن را فراموش کرد…
به این مکالمه دقت کنید: مسافران عزیز! من مسئولیتی در سر جنگلبانی کشور دارم و برای مذاکره با یک هیئت خارجی باید فورا به تهران بروم، هرکس بلیت خودش را به من بفروشد هزینه یک هفته تفریح و اقامت در بهترین هتل شیراز را به او می‌دهم…
و بدین‌سان است که محمدابراهیم باستانی‌پاریزی (تصویر اول) بلیت خود را به مهندس کریم ساعی (تصویر دوم) می‌دهد (بی‌آن‌که هدیه او را بپذیرد) در پروازی که در ۴دی ١٣٣١ سقوط می‌کند…سقوط هواپیمایی که یک چهره ادبی را تا آستانه مرگ پیش برد و یک مسئول متعهد و کوشا را در آرزویی به ابدیت فرستاد.
سوم دی سال‌روز تولد باستانی پاریزی و چهارم دی سال‌مرگ کریم ساعی است.
در ۴دی ١٣٣١ نخستین سانحه مهم هوایی ایران در نزدیکی فرودگاه مهرآباد با سقوط هواپیمای داگلاسی دی‌سی شرکت “هواپیمایی ایران”(ایرانین ایرویز) ثبت شد.
سقوطی که زمینه‌ساز تأسیس “هواپیمایی ملی ایران”(ایران ایر) و خرید سهام شرکت خصوصی ایرانین ایرویز توسط شرکت نوپای دولتی ایران ایر شد. این اولین سقوط هواپیما در ایران بود که متاسفانه آخرین ش هم نبوده تا امروز و در سالگرد سقوط هواپیمای اوکراینی ادامه داشته است…
بسیاری کریم ساعی را “پدر جنگلبانی ایران” خوانده‌اند.
تالیف کتاب دو جلدی “جنگل‌شناسی”، تاسیس اداره جنگلبانی کشور و تصویب قوانین مراتع و جنگل‌های ایران، پی‌ریزی رشته‌ی جنگل‌شناسی در دانشگاه‌‌ها، کاشت درختان چنار خیابان پهلوی(ولی‌عصر) تهران و درخت‌های پارک ساعی تهران بخشی از خدمات اوست.
باستانی پاریزی هم از نویسندگان کاربلد و چیره دست تاریخ ادبیات ایران است. او
در ۱۳۳۰ از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و برای انجام تعهد دبیری به کرمان بازگشت. در همین ایام با همسرش، حبیبه حایری ازدواج کرد و تا سال ۱۳۳۷ خورشیدی که در آزمون دکتری تاریخ پذیرفته شد، در کرمان ماند. باستانی پاریزی دورهٔ دکترای تاریخ را هم در دانشگاه تهران گذراند و با ارائهٔ پایان‌نامه‌ای دربارهٔ ابن اثیر دانشنامهٔ دکترای خود را دریافت کرد.
وی کار خود را در دانشگاه تهران از سال ۱۳۳۸ با مدیریت مجله داخلی دانشکده ادبیات شروع کرد و تا سال ۱۳۸۷ استاد تمام‌وقت آن دانشگاه بوده و رابطهٔ تنگاتنگی با این دانشگاه داشته‌است
